De Albanese regisseur Bujar Alimani wordt gezien als één van de belangrijkste filmmakers binnen de nieuwe Albanese cinema. De geschiedenis van zijn land vormt een enorme inspiratiebron voor zijn werk. Zo ook voor The Albanian Virgin, een film die maar weer eens laat zien hoe weinig vrouwen op bepaalde plaatsen en tijden te vertellen hadden.
De film start met een overzicht in tekst van zo'n vijfenveertig jaar Albanese politieke geschiedenis in vogelvlucht: van de aanvang van Enver Hoxha's dictatuur in 1944 tot het einde van de communistische dictatuur in 1990. In die periode werd religie verboden en Albanië tot de eerste atheïstische staat ter wereld verheven. In Albanese bergdorpen bleef de bevolking leven naar de wetten van de Kanun, een eeuwenoude - en door het communisme verboden - code waarin vrouwen minder rechten hebben dan mannen. Wordt de eer van een man aangetast, dan zijn de rapen gaar.
De eer van een man aantasten, dat gebeurt al vrij snel, ontdekt de jonge, wilskrachtige Luana. The Albanian Virgin speelt zich af in 1958, in een Albanees bergdorp. Alleen al de prachtige beelden van het adembenemende berglandschap maken de film de moeite waard. Wanneer Luana ervoor zorgt dat haar team een spelletje op het strand wint, zijn de jonge mannen van het gezelschap flink op hun tenen getrapt.
Gelukkig heeft Luana een jeugdvriend die achter haar staat. Agim leert Luana lezen. Stiekem, want leren lezen en schrijven is verboden. Het leren lezen wakkert Luana's zelfstandig denken aan, wat natuurlijk helemaal niet gewaardeerd wordt door haar vader. Haar rebelse kant komt naar boven wanneer ze - geheel volgens de traditie - moet trouwen met een man die voor haar gekozen is. Ze ziet in dat het vrouw-zijn niet meer dan een vloek is en maakt een heftige keuze om meer macht over haar eigen leven te krijgen.
De rol van Luana wordt op sublieme wijze neergezet door twee vrouwen met geen tot weinig acteerervaring in de filmwereld. Shkurte Sylejmani vertolkt de rol van Luana als tiener en Rina Krasniqi de rol van Luana als twintiger. Samen laten ze hun personage een mooie groei doormaken: van onschuldig jonge dame die de wereld ontdekt naar een vrouw die inziet hoe de wereld in elkaar steekt en niet aan de bestaande orde mee wil doen.
The Albanian Virgin is in dat opzicht een coming-of-agedrama, maar niet van het vrolijke en welbekende soort. Alimani richt zich vooral op de vraag: "Wat als je als tiener beseft dat je niet in alle vrijheid mag ontdekken wie je bent?" Luana is te koppig om zich te laten dwingen de regels van de Kanun na te leven en besluit de enige uitweg te nemen die voor een vrouw bestond destijds. Hoeveel jonge vrouwen zullen dat niet gedaan hebben?
