Regie: Kylie Stott | Cast: Sarah Snook (vertelstem) | Speelduur: 76 minuten | Jaar: 2022

Hoe komen ze in vredesnaam toch aan die bijzondere beelden in natuurdocumentaires? De dieren zijn schuw voor mensen en camera's, dus hoe komen de makers er zo dichtbij? Nou, met steeds geavanceerdere camera's en lenzen, die zonder kwaliteitsverlies van enorme afstand kunnen inzoomen. Plus veel geduld en hoop op dat er iets spannends gebeurd. Dat alles zorgt in Kangaroo Valley voor een paar spectaculaire actiemomenten.

Bij de Snowy Mountains van Australië is een vallei waarin de natuur ongestoord haar gang kan gaan. Inclusief een roedel kangoeroes, het kenmerkende Australische dier. We ontmoeten Mala. Een paar maanden na haar geboorte komt ze voor het eerst uit haar moeders buidel. Nu moet ze leren zelfstandig te worden, om in leven te blijven wanneer alle gebruikelijke gevaren op haar af komen.

Naast Mala maken we kennis met een jochie van dezelfde leeftijd dat net iets actiever is, met Mala's moeder, met het alfamannetje van de roedel en met de lefgozer die een poging doet de koning van zijn troon te verjagen. Dit zijn de protagonisten van Kangaroo Valley.

De antagonisten zijn dingo's, die af en toe komen buurten en een poging doen om een hapje kangoeroevlees te bemachtigen. Met een focus op het zoontje van de leider van hun roedel. Deze jonge zwarte dingo moet leren jagen. In de loop van het jaar dat we een kijkje mogen nemen in de vallei slaat hij drie keer toe.

In de vallei leven ook nog andere dieren. Zoals de lokale wombat en een aantal soorten vogels. Maar het indrukwekkendst is een fluorescerend nachttafereel van paddenstoelen, insecten en reptielen. Het lijkt wel Pandora uit de film Avatar. Helaas duurt dit slechts een paar minuten, want dit onderdeel van de vallei is niet het onderwerp van Kangaroo Valley.

Dat zijn de leuke kangoeroes, die er op jonge leeftijd schattig uitzien. Hoe ze zich voortbewegen door te springen, hun aparte gedrag en hun bijzondere cultuur blijven interessant om te zien. Als bijvoorbeeld de leider wordt uitgedaagd tot een gevecht en dat wint, doet hij zowaar een vreugdedansje.

Maar kangoeroes zijn ook dom. De vele close-ups van hun koppen leveren vooral uitdrukkingsloze smoelen op. Intelligentie valt niet in hun handelingen te bespeuren. En als de dingo's hen aanvallen, beschermen ze elkaar niet. Als de vogels in de vallei door een roofvogel worden belaagd, werken ze samen om het roofdier weg te jagen. Maar kangoeroes schieten elkaar op geen enkele manier te hulp.

Dat maakt ze niet echt dieren waar je het grootste medeleven voor voelt. Gelukkig ligt de focus op een jonkie, waar je wel voor kan juichen. Actrice Sarah Snook, bekend als de gewetenloze dochter Shiv in de serie Succession, verzorgt de vertelling. Haar uitspraak van de teksten is vaak erg overdreven, en soms ronduit kinderachtig (omdat de tekst dat ook is).

Helaas heb je de uitleg wel nodig, want zonder deze informatie zou je in sommige gevallen niet begrijpen wat er aan de hand is. Kangoeroes zijn dan misschien niet bijzonder snugger, je hebt wel kennis van zaken nodig om hun doen en laten te volgen. Eenmaal geleerd is het ook direct helder.

Kangaroo Valley biedt een informatieve en vermakelijke blik in het leven van een dier dat echter niet al te boeiend is. Uiteindelijk is er geen enorme conclusie, slechts het einde van één jaar in de vallei. De levenscyclus, de balans van de natuur in pure vorm. Die in deze vallei gelukkig niet verstoord wordt door de mens.

Kangaroo Valley is te zien bij Netflix.