Om een idee te geven van het niveau van Hart op de Juiste Plek, dit is hoe Yvonne en haar vriend Ricardo worden geïntroduceerd. Zij zit te werken achter haar laptop, hij zit enthousiast voor een grote televisie een schietspel te spelen. Dan roept hij als een springerige puber dat hij zijn hoogste score heeft verbroken. "Nou schat," zegt Carla, "wat ontzettend goed van je!" Zijn dit nou echt de kinderachtige dialogen die deze acteurs in de mond gelegd kregen?
Zijn het teksten die haastig op een bierviltje zijn gekrabbeld en op onverklaarbare wijze hun weg naar het scenario vonden? Dan verschijnt de naam van Wijo Koek in beeld. Kijk, dat verklaart wel wat. Koek heeft immers (mee)geschreven aan titels als Costa! en Vet Hard. Allebei films die zich presenteerden als simpel vermaak, maar dichter in de buurt kwamen van infantiliteit. Hart op de Juiste Plek komt daar niet zozeer bij in de buurt, maar ís infantiliteit.
Om het doodvermoeiende verhaaltje nog even toe te lichten: Yvonne komt erachter dat Ricardo het wel erg goed kan vinden met zijn bazin (Tanja Jess, die zeker weer eens geld nodig had). Hij wil Yvonne vervolgens overhalen tot een polyamoureuze relatie. Niet dat hij dat woord überhaupt uit kan spreken, maar het lijkt hem een goed idee.
Zij maakt het uit en trekt zich terug naar haar geboortedorp. Daar wordt zij liefdevol opgevangen door haar moeder en ontmoet zij haar oude jeugdliefde Luuk. Hij is inmiddels samen met Natasja. En dan is er nog iets met een vage familievete die het dorp al jarenlang in een wurggreep houdt.
Voor welke doelgroep is Hart op de Juiste Plek eigenlijk bedoeld? Middelbare scholieren die gieren om de doodflauwe humor, zoals het ruiken van elkaars boeren? De generatie van de jaren negentig die opgroeide met nummers van Ch!pz? Waarom zou Yvonne anders uitgerekend losgaan op hun hit Arabian Nights? Of is dit voor de liefhebbers van de door Johan Nijenhuis voorgebakken komedies?
Er zijn films die veel weghebben van een ontsporende trein. Hart op de Juiste Plek is dat stadium ver voorbij en is eerder vergelijkbaar met de nasleep van het gruwelijke ongeluk. Hiermee is de Nederlandse romantische komedie weer een dieptepunt rijker. Gezien het vorige misbaksel dat dit genre recentelijk voortbracht, Marokkaanse Bruiloft, is dat best een prestatie. Een dieptreurige prestatie. Gelukkig duurt deze ellende slechts tachtig minuten.
