Regie: Adam Berg | Scenario: Adam Berg, Pelle Rådström | Cast: Noomi Rapace (Caroline Edh), Jakob Oftebro (Nyland), Erik Enge (Granvik), Dar Salim (Malik), Aliette Opheim (Fosberg), Ardalan Esmaili), e.a. | Speelduur: 114 minuten | Jaar: 2022

Er is oorlog uitgebroken. Steden worden platgebombardeerd en een invasieve troepenmacht houdt het land bezet. Onschuldige burgers zijn op de vlucht; mannen, vrouwen en zelfs kinderen worden lukraak neergeschoten. Nee, dit gaat niet over Oekraïne, maar de oorlogssituatie in de Zweedse Netflix-film Black Crab komt wel angstvallig in de buurt van die actualiteit.

Bijzonder naar om te zien, ook al berust elke overeenkomst hier op louter toeval. De film was immers al lang en breed ingeblikt toen Vladimir Poetin zijn leger de opdracht gaf het Oost-Europese land binnen te vallen. Bovendien is Black Crab gebaseerd op een boek dat precies twintig jaar geleden voor het eerst in de schappen verscheen: 'Svart Krabba' (in Nederland uitgebracht onder de titel 'Codenaam Zwarte Krab') van de Zweedse thrillerschrijver Jerker Virdborg.

De film draait om zes soldaten die vanwege hun uitmuntende schaatskunsten worden geselecteerd voor een speciale missie. Je leest het goed: schaatsende soldaten. Ze moeten honderden kilometers over het ijs afleggen om achter de vijandelijke linies twee metalen kokers af te leveren. De inhoud daarvan zou weleens het einde van de oorlog kunnen inluiden.

Niet onbelangrijk: het sextet doet er goed aan zich alleen 's nachts te verplaatsen, in verband met de vijanden die overdag vrij zicht hebben op de ijsvlakte. Tijdens de missie kraakt het echter niet alleen ónder maar ook tússen de soldaten. De luitenant verdwijnt bijvoorbeeld uit beeld, om enkele scènes later plotseling weer op te duiken zonder ergens een verklaring voor te geven. Ook een soldaat met nerveuze trekjes wekt argwaan.

Die premisse klinkt veelbelovend en zou moeten resulteren in een spannende oorlogssurvivalfilm, maar helaas gebeurt dat maar mondjesmaat. Black Crab zakt eigenlijk al vrij snel genadeloos door het ijs door zijn eigen potentieel te verkwanselen. Om te beginnen zie je tijdens de talloze nachtscènes geen ene mallemoer van al die prachtige, fotogenieke landschappen die Zweden te bieden heeft. Zelfs twee korte shots van het majestueuze noorderlicht voelen vrij ongeïnspireerd aan.

Daarnaast zijn de soldaten gewoon een stelletje eendimensionale figuren. Normaal gesproken is het een dooddoener om personages tijdens een verplicht kampvuurmomentje iets over zichzelf of hun verleden te laten vertellen, maar hier gebeurt iets wat eigenlijk nog veel kwalijker is: helemaal niks. Hoofdfiguur Caroline Edh mag een aantal keer lekker wegdromen bij beelden van haar verdwenen dochter en de periode die voorafging aan de oorlog, maar die scènes vertellen ons verder geen ene sikkepit over hen en zijn dus overbodig.

De derde akte van Black Crab is bovendien koren op de molen van alle coronacomplotdenkers onder ons. Noomi Rapaace (Lisbeth Salander uit de Millennium-trilogie) mag dan ook nog even gauw wat boefjes in sneeuwwitte uniformen neerknallen, maar de schietpartij zelf is nogal knullig in beeld gebracht, met acteurs die ogenschijnlijk op commando ter aarde storten. Daarmee staat het malle einde mijlenver af van het realistische begin.

Black Crab is te zien bij Netflix.