Regie: Giancarlo Sánchez | Cast: Susan Radder (Lieke), Bram van der Heijden (Jorg), Tijn Docter (Roel), e.a. | Speelduur: 47 minuten | Jaar: 2016

Jaarlijks krijgen veelbelovende Nederlandse filmmakers de kans om met een halflange speelfilm te laten zien wat ze in huis hebben. Het resultaat is sinds 2 oktober iedere zondag te zien op NPO 3. Komisch, kritisch, aangrijpend; ook deze nieuwe One Night Stand-reeks is weer heel gevarieerd.

"Je mag er best naar vragen hoor", zegt Lieke tegen haar aarzelende hartsvriendin. Na de dood van haar moeder is het een tijd niet goed gegaan met het zestienjarige schoonspringtalent, maar inmiddels staat ze weer lachend in het leven. Ze slikt geen medicijnen meer, is klaar met therapie en maakt zich op om te vlammen op het aanstaande NK. Maar in het prachtig realistische Horizon schuilt er gevaar in de kleinste tegenslagen.

Drie Gouden Kalf-nominaties kreeg dit jeugddrama, waarvan die voor beste televisiefilm afgelopen weekend werd verzilverd op het Nederlands Film Festival. Het is te zien waarom. Horizon bewijst dat nieuw talent zich aan begint te dienen in ons land. Hou de namen van regisseur Giancarlo Sánchez en hoofdrolspeelster Susan Radder in de gaten, want daar gaan we in de toekomst ongetwijfeld meer van horen.

Sánchez liet zich met de jongerenserie 4Jim al kennen als een regisseur die een levendige, ongedwongen sfeer kan neerzetten. Losjes, zodat acteurs de ruimte krijgen om volkomen naturel te spelen. Ook Horizon voelt vanaf de eerste minuut als een levensecht kijkje in een tienerleven. Eerst zijn dat nog speelse vriendinnengesprekjes, maar dan krijgt Lieke er een concurrente op de springplank bij. Treiterende klasgenootjes helpen ook niet mee. Om nog maar te zwijgen over haar tante die uit medeleven aan komt zetten met jeugdfoto's van Liekes moeder.

Het gekwelde tienermeisje is niet zo stabiel als ze denkt en hoopt. Spanningen komen steeds verder naar boven borrelen. Benauwende frustraties die voelbaar worden doordat ze altijd onderhuids sluimeren. Niet letterlijk uitgesproken, maar af te lezen op het gezicht van acteertalent Susan Radder. Opgekropt verdriet komt alleen naar voren via omwegen, zoals in de aarzelende toenaderingspogingen van Liekes vader. En dat maakt dit drama ook zo realistisch. Het scenario spelt niet alles uit omdat dit meisje zichzelf ook niet goed snapt. Sánchez duikt overtuigend in haar hoofd door bepaalde dingen juist onbesproken te laten en daarmee onverwerkte emoties door te laten smeulen totdat ze opnieuw vlam vatten.

Hoewel Horizon minder rauw en compromisloos is, doet hij denken aan internationaal gelauwerde films van Mijke de Jong als Bluebird en Joy. Een volkomen naturel en doorvoeld tienerportret, dat vooral nieuwsgierig maakt naar de volgende projecten van Sánchez en Radder.