Sinds Alain Delon in 1967 in beeld verscheen in Le Samouraï, is de huurmoordenaar in de cinema cool. De eenzame man die zonder wroeging of emotie zijn slachtoffers voor een geldbedrag op stijlvolle wijze naar de andere wereld helpt is een bekend en favoriet personage in de filmwereld geworden. Bijna altijd heeft de moordenaar ondanks zijn beroepskeuze wel een bepaalde morele code en krijgt hij zijn opdrachten op een spannende of mysterieuze manier. Zo nu en dan is er ook nog een vrouw die lang onderdrukte gevoelens in de man losmaakt en die hem doet twijfelen aan zijn levenskeuzes.
De huurmoordenaars in o.a. Le Samouraï, Léon, Pulp Fiction, The Killer en Grosse Point Blank passen eigenlijk allemaal wel in dit plaatje, en zo zijn er in de filmgeschiedenis nog veel meer. Goed, sommigen zijn net iets anders, zoals in Ghost Dog: The Way of the Samurai of Kill Bill, maar de meesten behoren tot de soort zoals hierboven beschreven. Zo ook Kamel, de hoofdpersoon van WWW: What A Wonderful World. Hij is een koele, berekende afstandelijke vent die in Casablanca zijn brood verdient met het doden van mensen. Via een website waar hij alleen het wachtwoord voor heeft, krijgt hij zijn opdrachten.
Na elke opdracht laat hij prostituee Souad naar hem toe komen om met hem de nacht door te brengen. Om haar te kunnen bereiken moet hij altijd naar haar vriendin Kenza bellen, want zelf heeft ze geen telefoon. Daardoor raakt hij een keer per ongeluk in gesprek met deze Kenza, een politieagente, en raakt gefascineerd door haar stemgeluid. Vele gesprekken volgen, zowel van filosofische als romantische aard. Ondertussen is er ook nog ene Hicham, die een illegale reis richting Europa probeert te charteren. Hij hackt per ongeluk de website van Kamel, met alle gevolgen van dien.
De openingstitels van de film, die zowel aan Saul Bass als Maurice Binder doen denken (kan het beter?), zetten meteen de luchtige toon van een aangename film waarin met verschillende soorten komedie, film noir, een beetje animatie en misschien een vleugje nouvelle vague wordt gespeeld. WWW: What A Wonderful World zit vol met originele vondsten en inventieve geintjes. De slapstick wordt niet geschuwd, waardoor Kamels onbewogen gezichtsuitdrukking evenveel op die van Jean Renos Leon als op die van Buster Keaton lijkt.
De sterke mise-en-scène en de aparte, mooie beeldcomposities zorgen voor een unieke beeldtaal die de film op een stijlvolle manier een eigen identiteit geeft en een genot is om naar te kijken. Er wordt een fijne sfeer gecreëerd waarin zowel ruimte is voor romantische gesprekken als ijskoude moordpartijen. De tweede verhaallijn, die van hacker Hicham, past niet helemaal binnen het geheel maar zet wel een belangrijke plotontwikkeling in de eerste verhaallijn in werking die tot de gewelddadige ontknoping leidt, en is daarmee niet geheel overbodig. Bovendien bevat ook deze plotlijn de nodige humor en is daardoor niet vervelend om naar te kijken.
WWW: What A Wonderful World mag dan een vreselijke titel hebben, het is een prettige misdaadfilm annex romantische komedie met subtiele humor en minstens één goed archetype. Echte diepgang is ver te zoeken, het is een pure stijloefening die het vooral van zijn aangename beelden moet hebben.
