Er is geen filmgenre dat zo wel vaart bij conventies als horror. Elke regisseur dient zich er simpelweg aan te conformeren, anders haalt hij zich de hoon van het publiek op de hals. Het lijstje gouden regels is eindeloos. Wat daar zeker nog bij hoort is dat als een horrorfilm eenmaal succes heeft geoogst er dan ontelbare niet uit elkaar te houden vervolgen of schaamteloze kopieën moeten volgen. Iets wat werkt moet tot de laatste druppel uitgemolken worden. Een bijzondere plek binnen het horrorgenre wordt ingenomen door de duivel die bezit neemt van veelal zielige gedweeë meisjes. De ultieme, niet te overtreffen titel is natuurlijk The Exorcist. In dit subgenre komen af en toe best interessante projecten voorbij zoals The Exorcism of Emily Rose, waarin psychologische horror wordt verweven met een rechtbankthriller. Liters erwtensoep, rare kunstjes op de trap en ronddraaiende hoofden hoefden er niet eens aan te pas te komen.
The Last Exorcism van een jaartje of tweeënhalf terug was eveneens een bescheiden succesje, al bood het veel minder nieuws onder de zon. Een terneergeslagen priester wilde bewijzen dat bezetenheid van de duivel en dan vooral de uitdrijving ervan onzin was en juist daardoor liep hij tegen een authentiek gevalletje ervan aan. Het bezeten meisje Nell wordt in het nu te verschijnen vervolg, dat in ons land geen nummertje meekrijgt maar de resolute subtitel God Asks. The Devil Commands., nog steeds niet door de duistere krachten met rust gelaten. Het timide meisje wordt nadat ze haar vader en ongeboren kind heeft verloren in een tehuis voor meisjes gestopt die een boel hebben meegemaakt en een frisse start nodig hebben. Nell waant zich lange tijd veilig, maakt nieuwe vriendinnen en duikelt zelfs een vriendje op in het hotel waar ze werkt. De kwade krachten staan echter te popelen om van het meisje bezit te nemen en haar weer in de meest onmogelijke gymnastische standen te krijgen.
Hier werkt Canadees Ed Gass-Donnelly, die grote indruk maakte met de fijnzinnige misdaadthriller Small Town Murder Songs, dan ook met horten en stoten naartoe. Waarom ze deze filmmaker met een geheel eigen visie voor dit afgezaagde horrorvervolg hebben gevraagd zal wel voor eeuwig een raadsel blijven. Gass-Donnelly voegt zich al vanaf de eerste seconde naar de grillen van de commerciële filmstudio. Er wordt zelfs niet eens voorzichtig afgetast of Nell het zich allemaal niet inbeeldt. Hoofdrolspeelster Ashley Bell kan het eigenlijk allemaal ook niet helpen. Ze speelt een onzeker, enigszins wereldvreemd trutje dat nog nooit het handje van een jongen heeft vastgehouden maar al wel een zwangerschap achter de rug heeft, zo vertelt ze haar vriendje Chris tijdens een uitje naar de dierentuin. Een perfect weerloos slachtoffer voor een lekkere ouderwetse bezetenheid. Bells vertolking is de enige kracht die deze horrorreeks rijk is en juist dit wordt door het hele productieteam onderschat. Het muurbloempje mag zich meten met voorgangsters als Linda Blair, Sissy Spacek en Jennifer Carpenter.
Niet dat het echt nodig is, maar we krijgen als opening een compilatie van de gebeurtenissen uit deel één te zien. Het is illustratief voor de visuele en narratieve uitlegdrang van Gass-Donnelly die tot in den treure zal volgen. Nell wordt in de opening in het bed en in de keuken van een jong stel aangetroffen alvorens afgevoerd te worden naar het tehuis. Met een satanische blik in haar geeldoorlopen ogen die een voorbode is van de ellende die zich de komende anderhalf uur van Nell meester zal maken. De volwassenen in haar omgeving, onder wie Nells continu opduikende morsdode vader en de baas van de opvang, spreken in tegeltjeswijsheden en clichés. Dit laatste geldt tevens voor de opbouw van deze van rammelende opeenvolging van matig getimede schrikeffecten. Als klap op de vuurpijl wordt er nog een combi van voodoo en conventionelere religie tegenaan gegooid waarbij een kip het mag ontgelden. The Last Exorcism: God Asks. The Devil Commands. ontbeert onderhuidse spanning of een psychologische lading en verrast enkel nog in de wat ongebruikelijke afloop die de deur wagenwijd openzet voor deel drie. Zoals de regel nu eenmaal dicteert.
