Isabelle Huppert geldt als één van de grandes dames van de hedendaagse internationale cinema. De Française acteert al meer dan vier decennia, heeft een oeuvre waarvan je steil achterover slaat en werkte met grote regisseurs als Claude Chabrol, Michael Haneke, François Ozon en Wes Anderson. Huppert beperkt zich niet enkel tot het Franse territorium, want ze spreekt ook een aardig woordje over de grens. In haar eerste Aziatische productie, het Zuid-Koreaanse In Another Country hangt ze de buitenlandse toeriste uit. Niet één, maar zelfs drie.
De dertiende speelfilm van filmmaker Hong Sang-soo Hong vormt een ware legpuzzel, waarvan de kijker chocola moet zien te maken. Een Koreaanse moeder en dochter zijn naar een kustplaatjes gevlucht. Om de tijd de doden verzint de jonge filmstudente Won-joo drie verschillende scenarios voor de al dan niet fictieve Franse toeriste Anne. De verhaallijnen spelen zich allemaal af rondom het houten huis waartoe Woon-joo en haar moeder hun toevlucht hebben gezocht. In de eerste lezing is Anne een filmmaakster die herenigt wordt met een bevriende regisseur en zijn hoogzwangere vrouw. In het tweede deel gaat Anne vreemd met een Koreaanse filmmaker terwijl haar man in Hongkong verblijft. De afsluitende akte toont Anne als gescheiden huisvrouw die op zoek is naar zingeving.
Hong is een graag geziene gast van het filmfestival van Cannes en ook zijn In Another Country was één van de kanshebbers voor een Gouden Palm. Waarschijnlijk uit beleefdheid, want wat hij met de drie warrige verhaallijnen precies heeft willen uitdrukken, blijft uiterst vaag. Anders dan de cycli en de grimmige wendingen van het leven komt hij niet. Anne loop in de verschillende lezingen dezelfde mensen tegen het lijf, onder wie een gespierde strandwacht, met wie ze soms zelfs identieke dialogen voert. Afhankelijk van de omstandigheden en context krijgen de ontmoetingen steeds een andere betekenis. Hierbij worden ook vaste plotelementen als een maar niet te vinden vuurtoren, een mobiele telefoon en het tentje van de strandwacht ten tonele gevoerd.
Ook terugkerende themas als jaloezie, ontrouw, seksuele aantrekkingskracht en alcoholisme zijn nog wel uit de brij aan onsamenhangende scènes te destilleren. In Another Country blijft echter hangen in de concepten en doet aan als een serie gedachtespinsels van Hong. Het feit dat zowel de Koreanen als de Française niet in hun moerstaal spreken, komt Hongs minimalistische stijl niet bepaald ten goede. Het acteerwerk en dialogen zijn, zelfs voor Huppert, afstandelijk en houterig. Hong stelt zich op als de observator die niet houdt van moeilijke montages. Hij zwaait daarentegen veelvuldig de camera heen en weer en zoomt in en uit alsof het een lieve lust is. Door al deze dubieuze elementen oogt het allemaal wat amateuristisch.
In Another Country is een aaneenschakeling van gemiste kansen en wil maar niet beklijven. De film maakt amper nieuwsgierig. Het gegeven van drie verschillende vrouwen die hun naam en hoofdrolspeelster gemeen hebben, biedt zeker kansen en interessante openingen. Huppert wordt in deze wirwar geslachtofferd, haalt haar schouders op en probeert maar wat. Het valt gezien de omvangrijke en uiteenlopende carrière van de actrice haar simpelweg niet aan te rekenen. Hong slaagt er bovendien niet in om zijn publiek voor zich te winnen. Het twijfelachtige resultaat is een onbedoeld geval van lost in translation dat ook nog eens de raamconstructie waarin het gegoten is, openlaat.
