Komische films werken soms fantastisch als er een gimmick in zit. Neem een achterbuurtgezin en stop het in een chique woonwijk: Flodder. Neem een tiener die naar het verleden reist waar per ongeluk zijn eigen moeder verliefd op hem wordt: Back to the Future. En ga zo maar door. Ook Matrimillas heeft een geweldige kapstok om heel wat grappen aan op te hangen. Helaas worden de meeste daarvan gewoon op de grond gesmeten.
Fede en Bélen zijn al heel wat jaren bij elkaar, maar de passie zo goed als verdwenen. Tijdens een avondje uit met Bélens zus en haar man, een ruziënd echtpaar dat ineens nu niet van elkaar af kan blijven, leren ze over een app waarmee partners punten kunnen verdienen als ze goed zijn voor elkaar. Ze gaan de uitdaging aan, maar aangezien de eerste met duizend punten een reisje voor zichzelf kan winnen en Fede een trip naar Mexico op het oog heeft, loopt het al snel uit de hand.
Dat is het trucje van de film. Zodra Bélen leert dat Fede met zijn twee maatjes naar Mexico wil gaan om mee te doen aan een kookwedstrijd waarvoor ze zijn geselecteerd, slaat de goodwill om naar wraak en gaan ze elkaar aftroeven om de beste partner te zijn. Binnen enkele minuten is dit gegeven helemaal uitgeperst. Als je de trailer hebt bekeken heb je het leukste eigenlijk al gezien. Wat overblijft is het laatste restje over een lange tijd uitsmeren.
Ook zit daarin de onbalans van de twee 'geliefden'. In het begin wegen ze redelijk tegen elkaar op: Bélen loopt alleen maar te commanderen, wat je haar niet helemaal kwalijk neemt omdat anders alles voor haar zou blijven liggen, Fede vergeet een hoop ondanks haar herinneringen maar lijkt een schattige goedzak die nog dol is op zijn vriendin en moeder van hun twee kinderen.
Het duurt echter niet lang voordat je begint te zien dat Fede eigenlijk gewoon egocentrisch is. En op het moment dat hij de nieuwe app wil gebruiken om een reisje te verdienen in plaats van werken aan zijn relatie is hij gewoon de boosdoener. Je hebt even kort gezien hoe ze elkaar hebben leren kennen - en dat is niet bepaald een moment waar je het een schattig stel vindt - maar verder zie je de twee nooit als geschikte match. Ze doen hun best, maar als kijker zie je dat die twee maar beter uit elkaar kunnen gaan.
Ook dat neemt een beetje de kracht weg van het uitgangspunt dat in theorie sterk is. Je gunt het Bélen wel dat zij nu wraak neemt door geforceerd dik punten te gaan scoren. Maar ze verraadt haar plan zelf vrijwel direct. Het had zo leuk kunnen zijn als Fede een tijdje lang onwetend opzettelijk wordt ingehaald door zijn eigenlijk woedende vriendin.
Het is ook onbegrijpelijk dat het stel daarna ook nog gewoon gaat voor punten scoren door met elkaar naar bed te gaan. Ze zijn boos op elkaar en in competitie, dus in theorie zouden ze allebei een gelijke score moeten krijgen. Had dan op z'n minst een scène gehad waarin de een de ander uitdaagt en aangeeft dat het telt als afwijzing als de ander niet wil, wat punten kost.
Matrimillas is dus helaas niet lachen, gieren, brullen, terwijl de potentie er wel is. Wat de film wel is, is vermakelijk. Waar het gegeven wel voor zorgt, is dat je benieuwd blijft naar hoe dit uitgangspunt zich ontwikkelt. Zelfs al juich je niet voor het stel, je wil wel weten wat voor effect dit alles op ze heeft. En eerlijk is eerlijk: het is toch iets dat je als kijker op een gegeven moment gaat meeleven met Bélen.
Daarvan lijken de makers zich bewust, want ze gebruiken het in de laatste akte van de film. De conclusie is iets waar de ene kijker het mee eens zal zijn en de andere niet, maar het is een begrijpelijke keuze om het verhaal daar te laten eindigen. Het is ook een kwestie van smaak of iemand hier graag een Hollywoodremake van wil zien. Ik in ieder geval wel, want die Amerikanen kunnen iets beter uit de voeten met zo'n gimmick-komedie. Voor nu moet je het met dit Argentijns origineel doen.
Matrimillas is te zien bij Netflix.