in Recensies
Update:
Eindhovenaar Jan de Bont schopte het eerst tot vooraanstaand cameraman in Hollywood, totdat hij als regisseur aan de slag ging. Zijn debuut was actiethriller Speed en vestigde in een klap de naam van De Bont als regisseur. Ook zijn tweede speelfilm was raak, al wist Twister bioscoopgangers iets minder te bekoren. De visuele effecten van de rampenfilm over een stel tornadojagers in Oklahoma waren destijds baanbrekend. Voor hoofdrolspelers Helen Hunt, wijlen Bill Paxton en de technische ploeg was het opnameproces een regelrechte hel.
De Bont, die daarna eigenlijk nooit meer een groot succes boekte, is inmiddels met pensioen. Dat is misschien ook wel de reden dat de Nederlandse filmmaker geen weet had van de plannen voor een vervolg op Twister. Sterker nog: hij vernaam het nieuws toen hij een trailer zag. Alleen al omdat bijna dertig jaar zijn verstreken is het interessant om te zien hoe ver de techniek inmiddels is gevorderd. Het winderige vehikel uit 1996 doet inmiddels toch wel wat gedateerd aan. Het inspiratieloos getitelde vervolg heeft op de thematiek en het gebruik van meetinstrument Dorothy na geen enkele link met zijn voorganger.
Met een beetje fantasie kun je de personages en gebeurtenissen van Twisters klakkeloos koppelen aan De Bonts rampenfilm. Vijf jaar nadat orkanenjager Kate Carter haar beste vrienden verloor aan een krachtige tornado overtuigt mede-overlever Javi haar om toch weer op pad te gaan in Oklahoma. Hij heeft in het leger namelijk apparatuur helpen ontwikkelen waarmee de krachtige tornado's in 3D kunnen worden vastgelegd. Deze instrumenten plaatsen is wel een hele onderneming. Bovendien heeft Kate nog plannen voor een experiment om het vocht uit de wervelwinden te trekken om zo het weerverschijnsel om zeep te helpen.
In De Bonts origineel werden de tornadojagers dwarsgezeten door commercieel uitgevallen cowboys. Dit keer is het de arrogante youtuber Tyler Owens. Zijn ploeg lijkt geld te willen verdienen aan de tornadogekte die menig ramptoerist naar het gebied trekt. Dit gegeven had best wat steviger mogen worden aangezet. In de originele Twister werd de kijker samen met Paxtons truttige vriendin bijgepraat. Het vervolg gebruikt daarvoor een Britse journalist die al kotsend op de achterbank van Owens' jeep plaatsneemt omdat hij zo nodig een artikel over Owens moet schrijven.
De wereld is veranderd en dat geldt tevens voor de kennis over het ontstaan en de werking van orkanen. Waar in 1996 nog sprake was van de Fujita-schaal, is deze inmiddels geüpdatet naar de Enhanced Fujita-schaal. Het maximum is nog steeds vijf en 'criterium' is nog steeds de hoeveelheid destructie die zo'n tornado kan aanrichten. Uiteraard laat zo'n flinke jongen niet lang op zich wachten.
Wetenschappelijk zit het bij dit vervolg dus wel snor en dat geldt zeker ook voor het technische aspect. De actiescènes zijn ronduit spectaculair in beeld gebracht, zelfs bij een herhaling van zetten. We moeten het dit keer weliswaar zonder vliegende koeien doen - was een leuke knipoog geweest - maar de luchtpartijen zien er nog dreigender en realistischer uit en er vliegt genoeg door de lucht om in een klap genadeloos geplet te worden.
Scenarist Mark L. Smith doet verwoede pogingen om ook het verhaal en de personages meer body te geven. Het maakt indruk wanneer hij de onvoorstelbare ellende van tornadoslachtoffers wordt getoond. Dat Kate en haar medestrijders hier niet blind voor zijn is veelzeggend en bovendien legt het ook bloot dat niet iedereen zo menslievend in de wedstrijd zit. Ook zorgt Smith ervoor dat de kijker anders naar bepaalde personages en hun motieven gaat kijken. Een beetje afgezaagd is het wel, maar echt tegenstaan doet het niet nooit.
Gelukkig vergeten de makers niet dat we hier te maken hebben met een rampenfilm met een groot entertainmentgehalte. Dit leidt ertoe dat de hoofdpersonen soms een wel erg grote broek aantrekken door te denken dat ze de halve dorpsbevolking kunnen redden en tegelijkertijd ook nog even hun onderzoekswerk kunnen verrichten. Onvermijdelijk is dit vervolg groter en meer, maar doordat de actie ook regelmatig op prettige wijze wordt onderbroken voor verdieping en een letterlijke stilte voor de storm, ontstaat een meer gebalanceerde actiefilm.
