Regie: Pulkit | Scenario: Jyotsana Nath, Pulkit | Cast: Bhumi Pednekar (Vaishali Singh), Sanjay Mishra (Bhaskar Sinha), Aditya Shrivastav (Bandi Sahu), Sai Tanhamkar (Ssp. Jasmeet Gaur), Surya Sharma (Arvind Singh), e.a. | Speelduur: 134 minuten | Jaar: 2024

Bhakshak is een op feiten gebaseerde film over het gruwelijke misbruik in een tehuis voor jonge weesmeisjes in India, en de journaliste die hier met gevaar voor eigen leven een eind aan wilde maken. Het misbruik zelf komt vaag in beeld, en dat is waarschijnlijk maar goed ook. Helaas is de rest van de film ook vaag. Heel jammer, want de makers hadden duidelijk de intentie om een veelzeggende film te maken in een steeds onverschilliger wordende wereld.

De ruim twee uur durende film is traag, ongetwijfeld om een beklemmende spanning te creëren, maar dit lukt niet. Dit heeft te maken met hoofdpersoon Vaishali. Actrice Bhumi Pednekar is duidelijk gekozen op haar uiterlijk want ze kan geen enkele emotie overbrengen. Vaishali zegt uitdrukkingsloos tegen haar man dat ze haar werk als journalist met passie doet, maar dat blijkt nergens uit. Dat ze ondanks bedreigingen blijft doorgraven naar de waarheid is feitelijk dapper, maar voor de kijker niet voelbaar.

Overigens zegt Vaishali later dat het haar niets kan schelen dat er jonge meisjes mishandeld worden in een opvangtehuis, maar dat ze simpelweg handelt omdat er ooit een tijd in iemands leven komt dat er actie ondernomen moet worden. Een uitspraak die haar eerdere verklaring over de liefde voor haar vak zou moeten ondermijnen, ware het niet dat het compleet nietszeggend is.

Veel scenes eindigen abrupt, wat de spanning ook zeker verstoort. Zo ontstaat het gevoel dat er iets ontbreekt in het verhaal. Er kan zelfs geen betekenisvolle blik van Vaishali vanaf om een scene af te sluiten nadat zij voor de zoveelste keer op tegenslag stuit - hoewel dat natuurlijk ook aan de actrice kan liggen.

Tenslotte beginnen de dreigementen nogal vroeg in het verhaal, en zijn ze ook erg uitgesproken, waardoor er geen goede spanningsopbouw is. Er is geen aankomende dreiging voelbaar, en dat had de film zoveel beter gemaakt. Als Vaishali door de slechteriken uitgelegd wordt wat de gevolgen zijn wanneer zij haar neus in andermans zaken steekt, en zij daar emotieloos op reageert, is het bijna alsof er een gebruiksaanwijzing voorgelezen wordt.

Bhakshak is vanaf het begin lastig te volgen. Zeer veel organisaties, locaties en betrokkenen komen in flinke vaart voorbij, wat haaks staat op het verder trage tempo en de met stilte gevulde dialogen. Het is moeilijk bij te houden wie met wie waarom te maken heeft. En dan is de gemiddelde Nederlandse kijker ook niet bekend met de bureaucratische gang van zaken in India, wat zeker niet helpt. Of Indiase kijkers er wel chocola van kunnen maken is de vraag.

Bhakshak is duidelijk goed bedoeld, maar de fantasieloze en emotieloze invulling die mensen aan het denken moet zetten komt allerminst over. Een heel andere manier van vertellen had de film veel beter gemaakt, en de slachtoffers veel meer eer aangedaan. Een miniserie was beter geweest, met meer ruimte om alle verschillende onderdelen en boosdoeners in het verhaal beter te laten zien.

Bhakshak is te zien bij Netflix.