Regie: Emma Seligman | Scenario: Emma Seligman, Rachel Sennott | Cast: Rachel Sennott (PJ), Ayo Edebiri (Josie), Ruby Cruz (Hazel), Havana Rose Liu (Isabel), Nicholas Galitzine (Jeff), e.a. | Speelduur: 92 minuten | Jaar: 2023

Het tweetal vriendinnen P.J. en Josie heeft een duidelijk doel voor ogen voor het aankomende schooljaar: zoenen met de twee populairste cheerleaders op school. Maar omdat ze het tegenovergestelde zijn van cool, moeten ze een creatieve oplossing bedenken om hun plan te volbrengen. En hoewel het niet de meest logische gedachte is, besluiten zij een zelfverdedigingsclub op te zetten om dichterbij hun doelwitten te komen. Bottoms is een bizarre maar ijzersterk geschreven en geacteerde komedie.

De laatste jaren lijken komedies over (bijna) jongvolwassen vrouwen het enorm goed te doen. Na het succes van Booksmart en Bodies Bodies Bodies lijkt het absurdistische komediegenre te ontploffen. En in deze opkomende traditie mag Bottoms niet ontbreken. De scherpe dialogen gecombineerd met het bizarre verhaal leveren een unieke, nu al veelgeprezen film op.

Tijdens de middelbare schooltijd, is het leven van zichzelf al vrij absurdistisch. En pas als je er achteraf op terugkijkt worden alle bizarre situaties pas echt duidelijk. De makers weten deze terugblik op 'cringe' enorm goed vast te leggen en te vertalen naar een vermakelijke film. In alle opzichten nemen de makers van Bottoms de problemen van de scholieren serieus, waardoor de belachelijke intenties achter de club worden uitvergroot. Hiermee geeft de film zichzelf ook de ruimte om meegesleurd te worden in bewust overdreven acteerwerk.

Een hoogtepunt daarvan is het acteren van Ayo Edebiri, die in elke scene de aandacht opeist. Zelfs als ze niet aan het woord is, blijft ze het centrale aandachtspunt van het beeld. Hierdoor nemen haar achtergrondmomenten nog steeds plek in en benadrukken haar kunnen. Zeker de introductiescene van de lesbische 'fight club' is hier een goed voorbeeld van. Haar gezichtsuitdrukkingen en lichaamshouding interacteren luid met de luidkeelse monoloog van haar medeoprichter.

Naast het absurdistische, wordt ook het kneuterige van middelbare scholieren realistisch vastgelegd. Geen enkel personage is volmaakt, maar juist net aan het ontdekken wie ze echt zijn. Ook alle normaliter "coole" scholieren ogen verschrikkelijk knullig. Het gehele American footballteam, wat normaal het toppunt van mannelijkheid moet voorstellen, bestaat uit obsessieve fans van hun sterspeler. De populaire cheerleaders zijn lege hulzen zonder ruggengraad. En de buitenbeentjes denken dat ze nu cool zijn omdat de populaire mensen met ze praten.

Door actief de 'cringe' van scholieren centraal te zetten, wordt het geheel naast absurdistisch ook realistisch en herkenbaar gemaakt. Dit komt mede door een heel stereotypisch (en voorspelbaar) plot, waardoor het verhaal makkelijk te volgen is. Zo kan deze juist sneller vergelijkbare gevoelens en herinneringen oproepen. Uiteindelijk zorgt Bottoms in al zijn absurditeit voor een moment van reflectie op alle bizarre keuzes die worden gemaakt als iemand verliefd is.

Op sommige punten heeft Bottoms wat weg van de satirische komedie Not Another Teen Movie, alleen dan zonder de directe parodieën van voorgaande high school komedies. Bottoms neemt zichzelf niet al te serieus, maar wil het genre ook niet volledig in de zeik nemen. Juist deze balans is verfrissend en nodig in een genre wat zichzelf eindelijk weer probeert te herpakken na jaren ongeïnspireerde troep voort te hebben gebracht.

Tijdens de aftiteling zijn er de klassieke bloopers. Daaruit blijkt dat een groot deel van de film is geïmproviseerd. En aangezien dat in de eerste kijkronde niet direct duidelijk is (omdat alles zo goed in elkaar zit) heeft de film nog een tweede kijkbeurt nodig om te focussen op het komische talent van de cast. Want een script grappig uitbeelden is een talent, maar om zelf daar humor aan toe te voegen is een teken van uitzonderlijke kwaliteit.

Bottoms is te zien bij Prime Video.