De meeste verhalen over familie gaan over de waarde ervan. Gelukkig zijn er ook schrijvers die vertellen over de keerzijde. In L'Origine du Mal zegt een personage dat ze familie maar niks vindt; dat het gif is dat sinds je geboorte door je aderen stroomt. Het is niet helemaal duidelijk hoe dit thema past binnen het plot, maar dat is geen groot mankement: deze smakelijke thriller laat zien dat de femmes fatales de wereld nog niet uit zijn.
Met het hart in de keel kloppend belt een vrouw een nummer, en deze keer lukt het haar om niet opn te hangen. De vrouw aan de andere kant van de lijn heeft al een vermoeden en geeft de telefoon aa haar man: "Volgens mij is het je dochter." De steenrijke en inmiddels zieke Serge heeft tijdens zijn huwelijk meerdere affaires gehad en in ieder geval een buitenechtelijk kind gekregen, genaamd Stéphane. Ze wordt lauw verwelkomd in Serges gigantische villa. Maar er is iets niet pluis aan deze reünie - van beide kanten.
Er is zeker meer informatie te vinden over L'Origine du Mal. Een kort kijkje op IMDb kan al het een en ander verpesten. Hoe minder je weet van tevoren, hoe beter. De Oorsprong van Het Kwaad is misschien een overdreven titel, maar het is in ieder geval een spannende, mysterieuze thriller met een paar sluwe wendingen.
De titel is ook wat duister, want er zit genoeg humor in. Bijvoorbeeld Serges lieve doch maffe echtgenote Louise die voortdurend bestellingen plaatst van aanbiedingen op tv om haar man te irriteren. Daar zit karakterdrama in, maar het is vooral een grap om de sfeer niet te zwaarmoedig te maken.
Louise is het mooiste personage. Ze is een koele kikker die Stéphane liever niet over de vloer heeft, maar als ze er dan toch is verplaatst ze zich helemaal in haar schoenen als een vrouw die heeft moeten wachten tot middelbare leeftijd om haar vader te ontmoeten. Ze weet dat ze te laf is geweest om Serge te verlaten maar rebelleert nu tegen hem door zijn geld uit te geven.
De verloren dochter zelf is ook een apart figuur. Laure Calamy heeft als actrice een opgave aan deze rol, want het is een complex personage dat meerdere keren een andere kant van zichzelf moet onthullen maar tegelijkertijd al vanaf het begin al deze trekken in zich moet hebben. Daar slaagt ze in door de kijker mee te nemen langs verschillende stadia van betrokkenheid.
De ontrafeling van het mysterie heeft een soepel ritme. Voordat het saai of traag dreigt te worden, komt de volgende onthulling om de hoek kijken. Zodra alle kaarten gespeeld zijn, is er alleen nog ruimte voor een spannende climax, en die komt precies op dat moment. Alleen de laatste akte gaat net iets te lang door.
Men speelt dan voor het eerst op safe. L'Origine du Mal heeft vlijmscherpe uiteinden gekerfd, maar wil die allemaal netjes afvlakken tot een braaf geheel waarin niets open blijft voor eigen invulling. Wanneer het écht definitief gedaan is, blijft een verdere toelichting gelukkig uit. Dat redt de film van de ondergang, ook al is er weinig twijfel over waar het open einde naartoe leidt.
Het voelt als een ouderwetse thriller, een mysterieus verhaal over personages met geheimen. Het is alweer een tijdje geleden dat zo'n film werd gemaakt, in ieder geval goed uitgevoerd zoals hier het geval is. Veel klassieke elementen zijn aanwezig: een grote villa op een eiland dat alleen bereikbaar is per boot, excentrieke rijke personages en zelfs een vage butler (deze keer geen man). De Amerikaanse remake zal vast niet lang op zich laten wachten.
