Ooit gehoord van het Noorse muzikale duo Knutsen & Ludvigsen? De twee mannen waren actief van de jaren zeventig tot zo eind jaren tachtig en verwierven bekendheid met hun rockliedjes voor het jongste publiek. Hun populariteit in Noorwegen was torenhoog, over de grenzen was de band minder bekend. Jaren na dato verscheen in 2015 de animatie Two Buddies and a Badger, nu is er het vervolg Two Buddies and a Badger: The Great Big Beast. Ofwel: De Grote Speurtocht naar Kapitein Opa.
De animatie start met een droomscène, waarin Knutsen en Ludvigsen (de één achter de piano, de ander in een jurk) de sterren van de hemel trachten te zingen. Daarna zien wij waar ze zich echt bevinden: in een tunnel. Dit is de plek waar ze wonen. Het treinspoor snijdt hun 'huisje' doormidden, dus het is oppassen geblazen waar ze precies lopen. Bovenin, op zolder, heeft de dikke das (de 'badger') zich verschanst.
Het kabbelende voortbestaan van de twee mannen krijgt een spannende wending door de aanwezigheid van een monster. En alsof dat niet genoeg is, worden de helden gesommeerd om de tunnel te verlaten. Een bozige controleur heeft namelijk bericht van de overheid, dat niemand in deze tunnel mag wonen. Dus Knutsen en Ludvigsen moeten wegwezen. Maar waar moet dit olijke koppel dan wonen? Ze besluiten de hulp van Kapitein Opa in te schakelen. Die weet hier wel raad mee.
De Grote Speurtocht naar Kapitein Opa rijgt in sneltreinvaart de meest idiote grappen aan elkaar. Er wordt ons een bijzonder kijkje in de hemel gegund, er is iets met een rots in de vorm van een rugzak, een machine om mee naar andere werelden te reizen en het zogenaamde monster dat eigenlijk een superschattig knuffelbeest is. Maar dan wel één met heel veel extra koppen en poten. Kleurig absurdisme wisselt zich af met onderbroekenlol. Omdat de hoofdrolspelers muzikanten zijn worden er ook volop liedjes gezongen.
Het fijne aan deze animatiefilm is dat je nooit weet wat je precies kunt verwachten. Hoe flauw de grappen soms ook worden, De Grote Speurtocht naar Kapitein Opa bruist van de creativiteit. Zo verandert de stijl van de film in dat van een computerspelletje. Wordt het publiek rechtstreeks aangesproken. Waarom? Omdat het kan. Omdat het leuk is. Een bar waar vissen rondlopen die visolie serveren? Doen we. Iemand vanuit de hemel weer naar aarde brengen? Geen probleem. De Grote Speurtocht naar Kapitein Opa volgt zijn eigen regels en doet waar het zelf zin in heeft.
Om het avontuur van Knutsen en Ludvigsen ook nog een beetje van drama te voorzien, hebben de makers gezorgd voor een laagje thematiek. Wat als blijkt dat je grote held, zoals je opa, totaal iemand anders blijkt te zijn? Wat nou als die persoon keihard van de sokkel valt? Voor heel even wordt de grappenstroom op pauze gezet en is er zowaar sprake van persoonlijk inzicht. Niet te veel, want anders haken de jonkies af. Het moet wel leuk blijven.
Of Knutsen & Ludvigsen met deze film hun late internationale doorbraak ervaren valt te bezien. Helemaal omdat Ludvigsen in 2010 overleed aan een hartaanval. Maar met De Grote Speurtocht naar Kapitein Opa is wel een prachtige animatiefilm gemaakt die hun nalatenschap eer doet.
