Sommige mensen bereiken al heel veel op een jonge leeftijd. Melati Wijsen was twaalf toen ze met haar jongere zus Isabel besloot om Bali vrij te maken van plastic tasjes. Op haar achttiende ondernam ze een wereldreis samen met documentairemaker Flore Vasseur, om op elk continent contact te leggen met gelijkgezinde jonge idealisten. En dat met de productiesteun van filmster Marion Cotillard. Bigger Than Us leest als een wervingsfilm voor jeugdige activisten.
Mary Finn trok naar Lesbos om vluchtelingen van de verdrinkingsdood te redden. Rene Silva startte als puber een eigen krant in de favela's van Rio de Janeiro. Memory Banda kreeg het in Malawi, nog voordat ze volwassen werd, voor elkaar om uithuwelijking van vrouwen onder de achttien te verbieden. Melati Wijsen laat zes jongeren hun verhaal doen, over waarom ze hun stukje van de wereld wilden verbeteren. De boodschap: actie helpt, maar er moet ook nog zo ontzettend veel actie worden ondernomen.
Flore Vasseur heeft het beeldend vermogen om Bigger Than Us meer te laten zijn dan alleen een aaneenschakeling van gesprekjes. Ze kleedt de interviews niet alleen aan met beelden van de mensen die zijn geholpen of geïnspireerd door de zeven idealisten in de film, maar weet ook beelden te creëren die meer zeggen over de rol die zij elk spelen in de wereld. In de favela's worden spelende kinderen in beeld genomen, in Libanon een verwoest huis, en in de Verenigde Staten de door gasboringen verwoeste natuur. Vaak vallen zulke fragmenten niet eens op, door de subtiliteit ervan, maar de beelden gaan onder de huid zitten.
Als interviewer heeft Melati Wijsen een bepaald maniertje in gesprek met de anderen. Ze is vrij zelfbewust en communiceert kraakhelder hoeveel interesse ze heeft, en wat dit met haar doet. Dat kan overkomen als iets wat ze aanzet, om zelf zo goed mogelijk over te komen. Maar je moet zelf wel erg cynisch zijn om er iets anders in te zien dan oprechte geboeidheid. Ze voelt een band, maar ze weet ook goed hoe ze dat moet uiten, op het promotionele af. Maar die promo wordt gemaakt voor het werk, niet voor de poppetjes.
Het raamwerk van de vertelling is enigszins eigenaardig. Lange tijd is dat: Melati vertelt over haar ontmoetingen aan de Britse Mary Finn, voordat die zelf nog aan bod komt. En daarna is er nóg een verhaal; dat van Winnie Tushabe, die zich in Ghana inzet voor de rechten van vrouwelijke landarbeiders. Doordat dit verhaal niet meer in de structuur past, voelt het er achteraan geplakt. En ook al is Winnie even belangrijk en interessant als de rest, misschien probeert de film net een verhaal meer te vertellen dan de aandacht van de kijker op te rekken is.
Toch is dit een activistische film waarvan de boodschap overkomt. En dat heeft niet op zijn minst te maken met feit dat deze film zijn hart op de juiste plek heeft zitten. Door een aantal idealisten in beeld te nemen, die staan voor een grotere beweging, geeft Bigger Than Us de mensheid een vriendelijker gezicht. Als er een publiek gebaat is bij deze film, dan zijn het scholieren. Om te laten zien: je kunt wat betekenen. Nu al.
