Drie jaar geleden regisseerde Francis Lee zijn speelfilmdebuut God's Own Country, een drama over een opbloeiende liefdesrelatie tussen een Engelse boerenjongen en een Roemeense gastarbeider. In zijn nieuwe film Ammonite richt Lee zich opnieuw op een verhouding tussen twee mensen van hetzelfde geslacht. Ditmaal gaat het om een relatie tussen twee vrouwen: de Britse paleontoloog Mary Anning en de rijke, getrouwde jonge vrouw Charlotte Murchison.
Mary Anning (1799-1847) was een Britse paleontoloog die in de negentiende eeuw nooit de wetenschappelijke erkenning kreeg die zij verdiende. Haar unieke vondsten werden namelijk op naam van haar mannelijke collega's geschreven. Anning zelf werd bestempeld als amateuristische fossielenverzamelaar. Geen wonder dat Kate Winslet een niet zo vrolijke Mary speelt in Ammonite. Mary leeft samen met haar moeder aan de kust van Dorset, waar ze een fossielenwinkeltje runnen. Op een dag valt de eveneens sombere Charlotte het winkeltje binnen. Charlotte lijdt aan 'melancholie' en heeft kou gevat. De dokter wil dat Mary haar verzorgt.
Winslet speelt de sombere en afstandelijke Mary Anning subliem. Bijna de hele film houdt ze een constante norse blik vast, die in contrast staat met het onschuldige gezicht van Ronan die een hulpeloze en tikje naïeve Charlotte neerzet. Zo somber als Anning is, zo grijs en grauw zijn het decor en de kostuums. De grijstinten benadrukken niet alleen de somberheid die om Mary heen hangt, maar ook de troosteloze sfeer van de plek waar ze wonen. Een enkele keer breekt de hemel open en dat is wanneer Mary haar winkel verlaat en zich even in de wereld van een vrolijke dorpsbewoner begeeft of wanneer Mary gelukkigere tijden in haar leven kent. Beide situaties komen niet vaak voor.
Charlotte brengt kleur in het leven van Mary, letterlijk. In het geheim ontstaat een romance tussen de twee vrouwen waardoor zij beiden opbloeien. Ondanks dat deze relatie niet per se op feiten is gebaseerd, heeft Lee de verhouding wel geloofwaardig en passievol neergezet. Voor wie de film La Portrait de la Jeune Fille en Feu heeft gezien is het onmogelijk om geen pararellen tussen beide verhalen (die zich afspelen met een ruisende zee op de achtergrond) te zien. Dat doet echter niets af aan de noodzaak om Ammonite te maken. Het kan niet vaak genoeg benadrukt worden dat relaties tussen mensen van hetzelfde geslacht niet een hedendaags fenomeen is, maar zich ook al in de negentiende eeuw, weliswaar achter gesloten deuren, voordeden.
Door de focus op de relatie tussen Charlotte en Mary, verdwijnt de ode die Lee aan Mary Anning wil brengen wel naar de achtergrond. Ammonite is niet zo zeer een standaard biopic, maar eerder een fictief fragment uit Mary Annings leven. De film sluit af met een boodschap waar iedereen - hoe stug of open je karakter ook is - van kan leren. Verander jezelf nooit voor een geliefde en verlaat nooit je thuis voor een plekje in het leven van degene van wie je zoveel houdt.
