![Coffee & Kareem [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/nr5pturotz17_hero.jpg)
Neem twee figuren die vooral van zichzelf vinden dat ze totaal niets gemeen hebben met de ander, leg ze het vuur na aan de schenen waardoor ze volledig op elkaar zijn aangewezen, en voilà! Je hebt een buddyfilm. Dat principe is heel duidelijk waar Coffee & Kareem voor gaat. Binnen het genre bewijst hij vooral een belangrijke stelregel: als de twee hoofdrolspelers hun chemie maar goed genoeg weten te verkopen, kom je zelfs met een zwak scenario nog een heel eind.
Kareem is een zwaarlijvige tiener met lange dreads en een ontzettend grote bakkes. Zodra hij erachter komt dat zijn moeder geregeld het bed deelt met sullige wijkagent Coffee, bedenkt hij een plan om deze smeris een lesje te leren. Hij vraagt gangsterrapper Orlando om Coffee het ziekenhuis in te meppen. Maar er is geen slechter moment om het verzoek te doen, want de hiphopper staat op het punt om samen met twee matties een corrupte agent, Choi, de wereld uit te helpen. Als Coffee net dan binnenloopt, moeten de twee tegenpolen hun krachten bundelen om te ontkomen.
De boel ontspoort in rap tempo. De enige ontwikkeling is nog meer uit de lucht gegrepen dan de andere. Maar er zijn in elk geval spanningsvelden tussen allerlei verschillende personages, en dus niet alleen tussen de twee titelfiguren. De drie zwarte gangsters die hen op het spoor zijn kibbelen naar lieve lust. En ook de politiemacht is een bonte verzameling van egootjes. Vooral Betty Gilpin - bekend van Netflix-serie GLOW - bijt zich met een vurig enthousiasme vast in de rol van superagent Watts, de exacte tegenpool van Coffee. Hoe zij hem afbekt voelt heerlijk, vooral door het acteerwerk.
Natuurlijk moeten vooral Helms en Little Gardenhigh de boel dragen. Opvallend genoeg lijkt dat ze zeer gemakkelijk af te gaan. Ze geven zich volledig over aan de volslagen gekte van het verhaal. En één ding hebben de twee hoofdpersonages in elk geval gemeen: als ze keuzes maken, gaan ze geheid voor de allerslechtste optie. Dat maakt hun personages er misschien niet overtuigender op, maar al snel genoeg let je daar niet meer op. Dan kun je niet meer wegkijken.
Coffee & Kareem bewijst eer aan genreklassiekers, waarin zwarte en witte personages de krachten bundelen. Van onder andere Die Hard en 48 Hours zijn voor deze film op een lollige manier de posters geïmiteerd. En dat scenarist McCarthy deze ene keer een credit neemt als Shane Mack is ongetwijfeld een knipoog naar de bijna gelijknamige koning van de buddyfilms: Shane Black. Lethal Weapon, The Last Boyscout en Kiss Kiss Bang Bang vloeiden allemaal uit zijn pen. En al doet 'Mack' misschien hard zijn best, het niveau van die films haalt hij echt niet. Hij is duidelijk de zwakste schakel van deze film.
Nou is regisseur Michael Dowse ook nooit een hoogvlieger geweest, maar met films als It's All Gone Pete Tong heeft hij wel al eerder laten zien dat hij graag de waanzin omarmt. Daarin zagen we bijvoorbeeld een levensgrote das, die met een spade cocaïne tegen het gezicht van Paul Kaye aan werpt. Zulke bizarheden heeft Coffee & Kareem nou ook weer niet, maar hij ziet in elk geval wél de lol in van Macks script, en dat weet hij nog enigszins aanstekelijk te maken ook. Het ontspoort daardoor lekkerder dan het eigenlijk zou moeten.
Wat Coffee & Kareem in elk geval zeker niet is, is een familiefilm. Het F-woord zwermt maar al te vaak rond, en grapjes over pedofilie en verkrachting worden niet geschuwd. En daar kun je in deze context tenminste nog van beweren dat ze er helemaal bij horen. Het moet alleen wel net je gevoel voor humor zijn. Als het je ding is, dan is dit een heel plezierige komedie. Coffee & Kareem is een van die titels die echt onderstreept dat Netflix de erfgenaam is van de overleden videotheekbranche.
