De Braziliaanse Irene heeft een stressvol bestaan in de rook van Rio de Janeiro. Vier zoons heeft ze op de wereld gezet, waarvan één tweeling. Dan is er nog haar zus Sônia die overhoop ligt met haar verslaafde echtgenoot en hun zoon Thiago woont tijdelijk bij Irene en haar man Klaus. Over Klaus gesproken: hij runt een boekenwinkel waar de zaken niet bijster goed lopen. Hij verzint het ene na het andere hopeloze plannetje.
Het huis lijkt onderworpen aan een eeuwige verbouwing, Irene moet een studie zien af te ronden en tot overmaat van ramp - voor Irene althans - krijgt haar oudste zoon Fernando de kans om professioneel handbal te spelen in het verre Duitsland. Je kan dus wel stellen dat de moeder van vier een boel aan haar hoofd is. Irene is de vrouw die het huishouden zo goed mogelijk probeert te organiseren en runnen, maar de kerels in haar omgeving, of ze nou jong of oud zijn, maken er een potje van.
Er is een boel aan de hand in de tweede speelfilm van Gustavo Pizzi, dat hij liefkozend Benzinho (Lieveling) doopte, naar het koosnaampje van Irene voor Fernando. Het geeft weer dat de vrouw hart heeft voor haar gezin, maar tegelijkertijd ook wel moet leren loslaten. Het grootste deel van het zwalkende plot bestaat uit een aaneenschakeling van incidenten die vooral een inkijkje geven in het rommelige huishouden van het gezin.
Tegelijkertijd speelt er in de wereld van Pizzi een heleboel meer. Het zijn zaken die slechts voorzichtig worden aangestipt. Klaus die merkt dat de klant steeds meer het internet opzoekt bijvoorbeeld, of de voormalige werkgeefster van Irene waarbij een duidelijk klasse- en standenverschil te bespeuren is.
Hoe de plek van Irenes gezin in de maatschappij te duiden valt is blijft ook lastig. Kennelijk heeft het gezin het niet heel slecht, want ze hebben een vakantiewoning aan de kust en of Fernando wel naar Europa kan vertrekken staat ook niet ter discussie. Je zou dus kunnen stellen dat Pizzi wat onbezonnen te werk is gegaan bij het invullen van de details.
Het is duidelijk allemaal te doen om de synergie binnen het gezin en ook al is het een huishouden van Jan Steen, de liefde en toewijding straalt ervan af. Het staat in schril contrast met het feit dat het huis een halve bouwval is. Met name hoofdrolspeelster Karine Teles (die medeverantwoordelijk was voor het scenario) maakt diepe indruk als een vrouw die alle balletjes in de lucht probeert te houden maar zal moeten inzien dat ze niet over alles en iedereen controle heeft.
