Onderzoeker en onderwateravonturier Jean-Michel Cousteau, de zoon van de alom bekende ontdekkingsreiziger Jacques-Yves Cousteau, legt met zijn kleine team een reis van meer dan twaalfduizend kilometer af en gaat op zoek naar de wonderen van de zee. Een bijzonder familie-uitje, want ook zoon Fabien en dochter Celine duiken met vader mee de kobaltblauwe zee in. Hun speciale gast is een oude bekende: Arnold Schwarzenegger. Hij voorziet met zijn sympathieke enthousiasme de natuurdocumentaire van commentaar. Naar eigen zeggen móést hij deze klus wel aannemen omdat hij overweldigd was door de magische beelden en actief - politiek - betrokken is met de zorg over het klimaat, een thema dat in deze documentaire een grote rol speelt.
Schwarzenegger heeft meer dan gelijk als hij zegt dat de film een visueel feestje is. Met de allernieuwste 3D-filmtechnieken registreert de camera spannende, verborgen plekken en legio extravagante diertjes. Het totaal vormt als het ware een gigantisch impressionistisch schilderwerk waarbij de 3D-techniek het mogelijk maakt om over het doek te zweven. Op deze manier bestudeert de documentaire met ongekende nabijheid het reliëf, de magische kleuren en de algehele schoonheid van al het wonderlijke. Zo maken we onder meer kennis met de flamboyante kerstboomworm die, begeleid door een droogkomische wals, met zijn kokervormig lichaam een grimas van verbazing opwekt. Evenals de punthoofdige krabben die op de bodem van de oceaan een duel aangaan en elkaar met hun statische motoriek aanvallen. Een lust voor het oog.
In een aangenaam crescendo gaan we van het kleine naar het grote, van de wormpjes naar de vissen, de octopussen en uiteindelijk naar de plek waar Jean-Michel Cousteau een geheimzinnig rendez-vous heeft waar hij het steeds over heeft en ons hiermee plagerig warm houdt. "Papa, kun je ons nou eindelijk vertellen waar we naartoe gaan?", vraagt Celine - overduidelijk - ingestudeerd. Deze en andere melige elementen bevat de documentaire overbodig vaak, zoals Schwarzenegger die een karikatuur van zichzelf maakt en nogmaals "I'll be back" zegt zoals alleen hij dat kan. Ook de gemaakte, 'oprechte' gesprekjes tussen de familieleden en het overdreven fragiele 'Heart of the Ocean' van zangeres Maisy Kay spelen hierin mee. Deze laatste, het kwetsbare eindnummer, pepert ons tijdens het eind van de film een dramatische bewustwording in van onze omgang met de oceaan - een didaktiek die af en toe geforceerd de boventoon voert in deze natuurdocumentaire. Op het eerste gezicht niets mis mee, want de inhoud is over het algemeen oprecht, maar keer op keer wijst de film ons op kinderlijke wijze op de schade die we de zee aanrichten en tikt ons daarmee steeds op de vingers. Tot bloedens toe.
Cousteaus jarenlange ervaring met het onderwaterwezen, de koraalriffen, de beesten en de schoonheid die de zee biedt, leidt tot een wonderlijk palet. De 3D-beelden geven je het gevoel zelf duiker te zijn en samen met de familie Cousteau rond te zwemmen in het magistrale onderwatergebied. Wonders of the Sea is rechttoe rechtaan en doet wat het belooft: het brengt de wonderen van de zee met parelachtige precisie in beeld. De didactische lezingen en de ingestudeerde gesprekjes tussen de familieleden vertroebelen weliswaar de kern, maar de fabelachtige beelden blijven je gelukkig verwonderen; van begin tot eind, en zelfs nog daarna.
