Het hele leven van de twintiger James draait om de avonturen van de fictieve beer Brigsby. Elke week ligt er een videoband op de deurmat met een nieuwe aflevering waarin altijd een wijze levensles, een wiskundig wetenswaardigheidje of moraal verscholen zit. Als je James' kamer en al zijn Brigsby-spullen ziet, zou je haast denken dat er een kleuter woont. Qua levenservaring doet hij weinig onder voor een kind van die leeftijd. Hij wordt weggehouden van de onveilige buitenwereld en mag die niet zonder gasmasker betreden. Maar wat is fijner? Beschermd blijven of de echte wereld leren kennen?
Veel keus heeft James niet als het lot hem een handje helpt en een uitweg forceert. Het hoe en waarom van James' situatie, ruim een kwart eeuw geleden, wordt niet verstrekt in het onafhankelijke komische drama Brigsby Bear waaraan hoofdrolspeler Kyle Mooney zelf meeschreef. James komt in aanraking met anderen, wat voor hem een noviteit is. Voor James kan het echte leven nu pas beginnen, maar of hij er zo veel beter van wordt valt te betwijfelen.
Met een hoge feelgood- en gunfactor fietst regisseur Dave McCary door allerlei genres en conventies heen, met als prettige gevolg dat het eindresultaat in geen enkel hokje te stoppen valt. Werelden worden met elkaar verenigd in plaats van voor elkaar ingewisseld. Waarom zou James immers niet zijn nieuwe, onwetende buitenwereld kennis kunnen laten maken met de avonturen van Brigsby? Zo kan hij de overgang naar de realiteit wat vreedzamer maken.
In de filmwereld van McCary is geen ruimte voor onbegrip en intolerantie. Het gaat er dan ook nooit gemeen of vijandig aan toe. McCary's speelfilmdebuut wordt hierdoor soms een beetje vlak. Conflicten worden in de kiem gesmoord of, zoals in het geval van een typische ontmaagding, met de mantel der humor bedekt. Het thema doet bovendien sterk denken aan dat van de Netflix-serie The Unbreakable Kimmy Schmidt, waarbij een jonge vrouw wordt gered uit de klauwen van een godsdienstwaanzinnige en zich opeens aan de moderne wereld moet aanpassen.
Maar er zijn meer overeenkomsten, want net als Fey komen de makers van Brigsby Bear uit de stal van Saturday Night Live. Bij de serie van Tina Fey stonden de humor en het absurde sterk op de voorgrond. Brigsby Bear houdt het allemaal wat droger ondanks het vergezochte uitgangspunt. James probeert er het beste van te maken en schakelt al zijn creativiteit in. Het zorgt ervoor dat het uiteindelijk allemaal ook nog eens ergens naartoe gaat.
De zoetigheid druipt ervan af, maar dat is weinig bezwaarlijk omdat McCary en Mooney zichzelf geen pretenties aanmeten en een hart in hun verhaal hebben gestopt. Het blijft een geval apart, maar wel van het prettige soort. Een ode aan de kindertijd en de grenzeloze creativiteit.
