Soms krijgt een onenightstand een staartje. In Demain Tout Commence is het playboy Samuel die onverwacht wordt herinnerd aan een eenmalig seksueel avontuurtje. Hij krijgt de schrik van zijn leven wanneer Kristin uit Engeland bij hem op de stoep staat en hem even fijntjes meedeelt dat hij vader is geworden. Net zo snel als dat ze gearriveerd is, is de blonde vrouw ook weer met de taxi richting het vliegveld vertrokken. In alle consternatie heeft ze de drie maanden oude baby bij Samuel achtergelaten.
Maar Samuel laat zich niet zomaar opzadelen met baby Gloria en besluit Kristin achterna te reizen naar Londen. De zoektocht naar de moeder van het kind heeft heel wat voeten in de aarde, al was het maar om het droge feit dat Samuel de Engelse taal niet machtig is. Dat levert een hoop linguïstisch gestuntel op, maar gelukkig voor hem wemelt het in Groot-Brittannië van de Franssprekende personages. Op dit moment is ook duidelijk uit welke hoek de meeste grappen moeten komen; het belachelijk maken van Engelse inwoners en hun tradities lijkt de prioriteit te hebben. Om het niveau aan te geven: een personage dat het woord 'beaucoup' verkeerd uitspreekt, krijgt geen waardering voor zijn poging tot Frans spreken, maar wordt schaamteloos uitgelachen.
In die hoedanigheid voert Demain Tout Commence een hoop ergerniswekkende figuren op, die stuk voor stuk uit een trommel met clichés zijn opgevist: de ober is een kakkineuze vent, de schooldirectrice een stijve trut en de regisseur van een Engelse hitserie een doorgedraaide schreeuwlelijk. Maar zo mogelijk nog irritanter zijn de figuren die dichter bij Samuel staan. Zo loopt Samuel op een roltrap letterlijk een homoseksuele televisieproducent tegen het lijf, die gedurende de hele film niets anders doet dan opzichtig knipogen naar alle (vrijgezelle) mannen die hij tegenkomt. Dat soort overdreven stereotypes horen niet thuis in een familiekomedie, die zwaar tegen het melodrama aan leunt.
Duidelijk is dat de makers van Demain Tout Commence het kunstje hebben afgekeken van het succesvolle Intouchables, waarin de goedlachse Omar Sy ook de hoofdrol voor zijn rekening nam. Een intermenselijke relatie met een pijnlijk tintje, dat zowel voor een lach als een traan zorgt. Maar zo goed mengen humor en leed niet in de film van regisseur Hugo Gélin. Op het moment dat moeder Kristin halverwege de film haar rentree maakt, schiet het scenario in borderlinemodus: het ene moment is het verhaal heel droevig, het volgende moment heel vrolijk. Het resultaat is teleurstellend. Half drama, half komedie, maar nergens een mooie mengelmoes van deze twee genres.
Gelukkig kunnen de makers bogen op de charmes van zijn sterke hoofdrolspeler. Omar Sy is prima op zijn plaats als een volwassen kleuter die moet leren omgaan met verantwoordelijkheid en het kersverse vaderschap. Zijn olijke kop met hagelwitte tanden dragen bij aan zijn plezierige spel. Zelfs de inrichting van het huis moet het kinderlijke enthousiasme van Omar Sy's personage onderstrepen. Grote Playmobil-poppen, een wand vol met legostenen en een glijbaan die uitmondt in een ballenbak midden in de woonkamer: niets lijkt te dol voor deze vrolijke vader.
De boodschap dat plezier en verantwoordelijkheid hand in hand kunnen gaan, was in dit geval voldoende geweest. Maar jammer genoeg raakt Demain Tout Commence gaandeweg steeds verder kopje-onder in een maalstroom aan verschillende ideeën. Om onverklaarbare redenen vonden de makers het nodig om vlak voor het einde nog een tweetal plotwendingen ertegenaan te gooien. Het is een halfslachtige en ijdele poging om de film van méér dramatisch gewicht te voorzien.
