Het brutale Angry Indian Goddesses wordt geplugd als de eerste film uit India over de moderne vrouw. Anders dan de eerste scène doet vermoeden hebben we hier nu eens niet te maken met een overdreven staaltje Bollywood in Technicolor, maar met vrijgevochten en goedgebekte vrouwen die hun mannetje staan. Kennelijk hoort bij het lot van de moderne Indiase vrouw ook dat als je mooi en begeerlijk bent je gemakkelijk kan worden gedegradeerd tot een stuk vlees of lustobject. De dames die in het nieuwste project van de man achter Samsara komen opdraven zijn er klaar mee dat ze niet voor vol worden aangezien. Ze reizen af naar het prachtige Goa omdat een van hen van plan is in het huwelijksbootje te stappen.
Regisseur Pan Nalin begint met krachtige statements door zijn dames een op een en in rap tempo op te voeren. In een schriftelijke verklaring bij de release gaf hij aan dat hij de vrouw in de Indiase cinema te vaak als accessoire neergezet ziet. Maar niet hier, want nu zijn het zelfverzekerde vrouwen die niet met zich laten sollen. Zo is er een Brits-Indiase actrice Joanna die het zat is al hersenloos mokkel neergezet te worden in een foute actiefilm en fotografe Frieda die er klaar mee is dat ze de vrouw op onnatuurlijk wijze moet verbeelden en zo een ideaalbeeld in stad houdt van een blanke huid en een perfect uiterlijk. De fotografe en aanstaande bruid nodigt een verscheidenheid aan vrouwen uit voor haar bruiloft: haar dienstmeisje Lakshmi, zakenvrouw Suranjana en haar dochtertje, activiste Nargis, zangeres Madhurita en voormalig sporter maar nu mooi vrouwtje op de bank Pamela. Het zijn verschillende vrouwen, met uiteenlopende karakters en vlammende persoonlijkheden. Zet ze bij elkaar en je kunt vuurwerk verwachten.
De introducties van de vrouwen zijn zo vlot dat je best even moeite hebt om ze allemaal uit elkaar te houden. Jammer genoeg weet Nalin de scherpe toon van zijn aftrap niet vast te houden. Natuurlijk, deze vrouwen kennen het klappen van de zweep en laten zich niet meer door een kerel in de hoek zetten, maar door ze allemaal samen in een huis te zetten en ze het ongelooflijk met elkaar eens te laten zijn, valt wel een groot deel van hun geestdrift weg. Hierdoor verzandt de filmmaker in vrouwelijk gekibbel en gegiebel terwijl hij nu juist eens de vele diverse facetten van het vrouw-zijn wilde laten zien. Een centrale groep vrouwen die elkaar opbeuren en ondersteunen is voor Indiërs mogelijk verfrissend, voor een westers publiek zijn het platgetreden paden.
Angry Indian Goddesses moet dan ook vooral in een sociaal-culturele en maatschappelijk context worden gezien. Daarnaast wordt slechts zijdelings duidelijk in welke mate het eeuwenoude kastenstelsel nog een rol speelt in het moderne India. Nalin slaat een geheel nieuwe weg in bij de afsluitende akte. Naast een onthulling over Friedas bruiloft wordt de vriendinnenclub ook nog eens geconfronteerd met een schokkend drama. Dit wordt nota bene door mannen in gang gezet, waarmee Nalin al dan niet bedoeld onderstreept dat we nog steeds leven in een door testosteron gedomineerde en geregeerde wereld. Als de shock eenmaal te boven is gekomen gaat de drang naar eigenrichting opspelen. Dit wordt slechts deels naar tevredenheid aangeroerd. Nalin komt niet altijd even trefzeker uit de hoek en laat zijn vrouwen in te veel doorzichtige valkuilen lopen.
