Al jaren verdedigt de gamewereld dat games net zo verfilmbaar zijn als stripboeken en dat er elk moment een doorbraak aan zit te komen. Wellicht dat de aanstaande live-actionverfilmingen Warcraft en Assassins Creed daarvoor kunnen zorgen. Sony wilde de avonturengame Ratchet & Clank in eerste instantie ook naar de 'echte' wereld brengen, maar wegens creatieve en budgettaire problemen werd toch op een goedkopere animatiefilm ingezet. Dit keer via Rainmaker Entertainment vroeger onder de naam Mainframe Entertainment bekend van tv-series als Reboot en Beast Wars die dit jaar met twee iconische Playstationfranchises op de proppen komt: Sly Cooper in het najaar en de schietgrage Ratchet & Clank deze week. De studiokeuze is op zijn zachtst gezegd merkwaardig. Waarom wordt er gekozen voor een externe studio die nog geen blockbusters op zijn naam heeft staan, terwijl het interne Sony Pictures Animation een releasejaar overslaat? Zeker gezien Ratchet & Clank voor Sony bijna gelijk staat aan een duo als Mario & Luigi en een boegbeeld had kunnen zijn voor gameverfilmingen. Sony/Playstation zou zomaar de Marvel kunnen worden van de game-industrie en is in een unieke positie om een eigen merk te vertalen naar een film. Ratchet & Clank heeft genoeg potentie.
Gelukkig heeft de originele ontwikkelaar Insomniac Games ook aan de film meegewerkt en wordt grotendeels het verhaal van de eerste game gevolgd. Ratchet, een katachtige ruimtemonteur, droomt ervan om een Galactic Ranger te worden. Wegdromend onder een sterrenhemel ziet hij plots een schip neerstorten met daarin een beschadigde en naamloze robot. Clank blijkt een productiefout te zijn van een oorlogsmachinefabriek en is ontsnapt om een planeetvernietigend plan van Blarg Industries naar buiten te brengen. Ratchet grijpt de kans aan om de held uit te hangen en raakt uiteindelijk verwikkeld in een heldhaftigheidswedstrijd met zijn idool Captain Qwark die probeert zijn reputatie als redder van de Melkweg hoog te houden.
De visuele presentatie is vrij sterk ondanks het lagere budget. De animatiebeelden komen best dicht in de buurt van een studio als Dreamworks en de mooi ontworpen personages en planeten van Insomniac Games komen prima tot hun recht. De film speelt zich ook olledig af in de ruimte en niet gedeeltelijk op aarde zoals in het gros van de kleine scifi-animatiefilms. Ook onderscheidt hij zich door enkele bombastische actiescènes en vult hij een mooi scifi-plekje op dat weinig verkend wordt door de grote jongens in animatie.
De Engelse versie heeft een sterrencast maar in Nederland moeten we het doen met nasynchronisatie. Het stemwerk is op zich prima, maar in de vertaling gaan het sarcasme (waar de games bekend om staan), de zelfbewuste knipooghumor en het bijzondere bijna satirische toontje een beetje verloren. In de games is Captain Qwark een soort Buzz Lightyear-wannabe met een dik aangezette stem die doet denken aan Nathan Fillion, de Nederlandse versie probeert die spottende toon wel te raken, maar het werkt niet altijd. De Nederlandse Ratchet is overtuigend als een enthousiast hoofdpersoon, maar de bijpersonages kunnen niet tippen aan de Engelse variant met bijvoorbeeld Sylvester Stallone als een oorlogsmachine die achter Clank aan zit.
De film doet duidelijk zijn best om het verhaal interessant te houden en in zekere zin lukt dat. Het eerste uur is vrij voorspelbaar, maar daarna volgt een reeks plottwists en actiescènes die het tempo helemaal veranderen. In dat laatste half uur komt die unieke toon van de games eindelijk een beetje tot zijn recht in alle explosieve en humorvolle chaos, maar het is niet genoeg om er iets indrukwekkends van te maken. De relatie tussen Captain Qwark en Ratchet, waar duidelijk op gefocust wordt, blijft erg oppervlakkig. Hierbij wordt Clank nogal opzijgeschoven en blijft de sterke chemie tussen de unieke titelhelden uit.
Deze gameverfilming is vermakelijk zeker voor fans van de serie dankzij het gamegetrouwe verhaal, de visuele pracht, de explosieve actie en de idiote humor. Toch haalt hij niet hetzelfde niveau als dat van grotere animatiestudios. Het is dan ook niet de grote doorbraak voor gamefilms. Wat de games zo goed maakt, is de humor die soms naar satire doorslaat en het tot kunst verheffen van schietactie met knotsgekke wapens. Denk aan geweren die discoballen afvuren, aliens in schapen veranderen of robots een lage resolutie geven en pixelig maken. Dit element komt maar vluchtig langs in de film en dat is simpelweg zonde. Een animatiefilm die net als de games een echte actiefilm is en een zwaar satirisch element draagt, zou enig in zijn soort zijn. Jammer genoeg spelen de vele producenten op veilig en eindigt Ratchet & Clank als een doorsnee ruimteavontuur.
