Na drie succesvolle films te hebben gemaakt, werd de Zuid-Koreaanse filmmaker en doctorandus in de Koreaanse literatuur Lee Chang Dong benoemd tot minister van Cultuur om twee jaar later weer af te treden en door te gaan als regisseur. Zijn huidige en vierde film observeert de evangelische christenen in het kleine stadje Wiyang (geheime zonneschijn) en gaat aan de haal met het uiterlijk vertoon en de hypocrisie van religie. Gek genoeg wordt de film ondanks de controversiële aspecten aanbevolen door de kerkelijke gemeenschappen en zorgde hij voor veel dialoog en media-aandacht.
In de film rijdt de weduwe Shin-ae met haar zoontje naar het stadje Wiyang. Hier aangekomen komt ze er spoedig achter dat niet veel informatie in Wiyang privé blijft en dat ze moeite heeft om aansluiting te vinden in de hechte gemeenschap. Ze wil een pianoschooltje beginnen in de hoop nog iets met haar verspilde muzikale talent te doen en haar zoontje in een rustige omgeving te laten opgroeien, maar wanneer deze wordt vermoord stort ze volledig in.
Na doelloos door de stad gelopen te hebben neemt ze plaats op een stoel in een willekeurige kerk en ziet de mensen naast haar met hun ogen dicht zachtjes meebewegen op de geluiden van de cd die de dominee heeft aangezet. Ze voelt zich vreemd genoeg getroost en zet het op een schreeuwen. Ze sluit zich bij de gemeenschap aan en vol overtuiging doet Shin-ae vanaf dat moment mee aan de vele zangvereringen binnen- en buitenshuis totdat ze op een dag besluit de moordenaar van haar zoontje op te zoeken in de gevangenis. Wanneer deze verkondigt ook te zijn gered door God en zijn lot te hebben aanvaard weet ze van verbazing niet meer hoe ze het heeft.
Actrice Jeon Do-yeon is de redding van deze film en weet de zich ophopende misère die haar personage in de film moet ondergaan op een overtuigende manier te brengen. Toch verandert de film halverwege in een té groot tranendal waardoor het verhaal een beetje gaat dobberen. De spanningselementen die gerelateerd zijn aan de plotselinge verdwijning van haar zoon voelen nogal vreemd aan en lijken thuis te horen in een minder subtiele en realistische film. Al met al weet Lee Chang Dong een vrij overtuigend portret neer te zetten van een alleenstaande vrouw in een nieuwe stad die zich bedrogen voelt door alles en iedereen en de strijdt aangaat met het geloof en haar aanhangers.
