The Ugly Truth gaat over mannen en vrouwen en de ideale manier waarop zij elkaar het hof moeten maken. Deze romantische komedie is er een van vele, maar pretendeert ook niet meer te zijn dan dat. De film stijgt dan ook niet uit boven de vele titels die het genre rijk is. De clichématige hoofdpersonen, die elkaars tegenbeeld zijn, worden met veel enthousiasme en zelfs een zekere chemie door de acteurs vertolkt, iets wat de film zeer ten goede komt en wellicht redt. The Ugly Truth volgt uiteindelijk keurig de succesformule van het romkomgenre en heeft niet de ambitie daar iets wezenlijks aan toe te voegen.
In romantische komedies zien we vaak dat de verovering van het object van verlangen niet al te gemakkelijk verloopt, wat natuurlijk zorgt voor de nodige hilarische situaties. Zo ook bij hoofdpersoon Abby. Ondanks haar verpletterende uiterlijk is ze een neurotische workaholic. Door haar onervarenheid met mannen weet ze niet natuurlijk over te komen bij de door haar gekozen kandidaten. Werkzaam als producent bij een ochtendshow voor een kwakkelende tv-zender ziet ze de komst van relatiegoeroe Mike Chadway schoorvoetend aan, ook al moet deze de zender redden van een zeker faillissement.
Abby en Mike moeten het met elkaar uit zien te vechten onder toeziend oog van de baas. De ultraconservatieve Abby vindt alles wat Mike te melden heeft over relaties en vrouwen in het algemeen onzinnig en goor, en daar heeft ze meestal ook gelijk in, want Mike is vrij extreem in zijn machogedrag. Toch weet Mike vaak rake en humoristische betogen te houden over de positie van de hedendaagse vrouw in een relatie. Ook al walgt Abby van Mikes platte filosofie en ruige voorkomen, toch doet deze man iets bij haar wat ze niet kan ontdekken in haar droomman, een knappe chirurg die naast haar woont. Vanwege haar stuntelige pogingen deze chirurg te versieren besluit goeroe Mike haar te coachen.
Ook al pretendeert The Ugly Truth te gaan over interactie tussen mannen en vrouwen, de mannen en vrouwen die interactie met elkaar moeten hebben zijn vaak verre van overtuigend als mens. Daarom weten ze de kijker ten eerste niet te overtuigen van zichzelf als persoon en al helemaal niet van affectie tussen twee personen. Het niveau is te vergelijken met een gemiddelde aflevering van Sex and the City en even verwerpelijk vluchtig. Toch is de eerder genoemde chemie tussen de hoofdpersonen een zekere factor die de film voortstuwt en zelfs voorziet van een paar grappige scènes.
Het blijft een lastige zaak om romantische komedies te beoordelen. Als ze niet van de formule afwijken, kun je ze in feite alleen maar vergelijken met genregenoten. Als je wat wil zeggen over het effect van de film an sich, zul je echter zelden tot een opzienbarende conclusie komen. Ook voor The Ugly Truth gaat dat op. Het handjevol verrassende scènes is ontoereikend om de film als winnaar uit de bus te laten komen. Het blijft daarmee een doorsnee genrefilm en het is aan de kijker om dat als positief of negatief te ervaren.
