Het is altijd een beetje pijnlijk als een regisseur op leeftijd een film wil maken over een jongerencultuur waar hij niets meer van afweet. Joel Schumacher, eenenzeventig jaar oud alweer en bekend van films als Batman Forever en Phone Booth, lijkt dus niet de meest geschikte kandidaat voor een dergelijke film. In dat opzicht stelt hij niet teleur: Twelve is werkelijk een bedroevend slechte film die een zeer amateuristische indruk achterlaat.
De film is gebaseerd op een boek van Nick McDonell en gaat over drugsverslaving onder rijke, verwende tieners in Manhattan. Kiefer Sutherland, vaak van de partij in films van Schumacher, verzorgt de zeer misplaatste voice-over in Twelve en introduceert ons aan White Mike, een jonge drugsdealer die besluit te stoppen met school en zich volledig te richten op de drugshandel. Al snel groeit hij uit tot een lokale bekendheid in Manhattan omdat hij de nieuwe drug Twelve verkoopt, een soort kruising tussen cocaïne en ecstasy. De film laat vervolgens zien hoe het leven van een aantal jongeren wordt aangetast door deze drugshandel.
In dat onderwerp zou best een goede film kunnen schuilen, maar Schumacher heeft die potentie er helaas niet uitgekregen. Alle clichés die we kunnen bedenken over vervelende, rijke tieners haalt hij van stal en voegt daar helemaal niets origineels aan toe. De regisseur lijkt niet te begrijpen dat het voor de toeschouwer niet interessant is om twee uur lang te moeten kijken naar verwende, hedonistische tieners die alleen maar met zichzelf bezig zijn.
De personages in Twelve blijven ontzettend eendimensionaal en saai en ontstijgen geen moment het niveau van stereotype. Zelfs White Mike, het belangrijkste personage met wie de kijker wordt uitgenodigd zich te identificeren, beklijft geen moment. De enige reden om Twelve te zien is dan ook om met eigen ogen te aanschouwen hoe een film in zijn totaliteit kan mislukken. Niks werkt gewoon in deze film, van de slechte bijrol van 50 Cent tot aan de visuele trucages waarmee Schumacher nog iets van originaliteit aan zijn film wil toevoegen. Het beste is als alle betrokkenen Twelve gewoon zo snel mogelijk vergeten en doorgaan met een volgend project, dat onmogelijk slechter kan zijn dan dit wanproduct dat eigenlijk geen Nederlandse bioscooprelease verdient.
