Jaarlijks organiseert tante Rita een spectaculaire danswedstrijd waarbij een prachtige bokaal wordt uitgereikt aan de beste danser. Lulu kan niet wachten tot zij de trofee in handen heeft. Haar vader Jan is meer geïnteresseerd in de 'grootste en beste voetbalwedstrijd ooit'. Hij moet dan ook flink slikken als tante Rita's feest op de dag van die wedstrijd wordt gehouden. Lulu's beste vriend, Theo, kan helemaal niet dansen, maar gaat toch mee naar het feestje.
Lulu en haar moeder Chanelle kunnen hem de passen wel leren. Niet dat wij iets van die lessen zien, maar ach, we moeten er maar op vertrouwen dat Theo niet voor joker wordt gezet. De valse Valentijn Wilhelminus Olivier (VWO voor 'intimi') heeft nooit van zijn leven iets verloren. Geen denken aan dat hij deze danswedstrijd niet wint. Of dat iemand anders hem dan wint. Zoals Lulu. En dus zet hij alles op alles om haar reis naar tante Rita's feest te blokkeren.
Het Feest van Tante Rita knalt superenergiek uit de startblokken. Felle kleuren, snelle montage en volop gelach en gegrijns wekken de indruk dat regisseur Dennis Bots een goede sfeer neer wil zetten. Dit moet een supergezellige familiefilm zijn die uitnodigt om voor krap anderhalf uur je zorgen te vergeten. Het probleem is dat die gezelligheid al snel een opdringerig en geforceerd karakter krijgt.
Kennelijk is Het Feest van Tante Rita een musical, want de personages hebben de gewoonte om op willekeurige momenten liedjes te zingen. Op zich zitten er vermakelijke oorwurmen tussen, maar de liedjes voegen nauwelijks iets toe aan de personages of plot. En wie zijn die drie vage figuren (de 'Matties' aldus de aftiteling) die mee komen zingen en de vierde muur doorbreken? Waarom lopen die drie daar rond, wat is hun rol?
Om het niveau verdere dieptes in te trekken heeft Bots tenenkrommend flauwe grappen geschreven. Zo is Najib Amhali een schele buschauffeur die een leeuw aanziet voor een vrouw, Theo verkleedt zich als monster om Lulu te hulp te schieten en de altijd goeiige Edo Brunner speelt de ondankbare rol van Valentijns domme persoonlijke lakei. Verwacht ook lol met nepscheten, dierenpoep en het faken van griep. Bots weet hoe hij de lach moet brengen.
De grote vraag die opdoemt is voor wie Het Feest van Tante Rita is bedoeld. Brugklassers die de snelle energie wel kunnen waarderen? Een kleuterklasje dat braaf lacht om de flauwe grappen en grollen? Een publiek dat zoekt naar wel erg gemakkelijk in elkaar gedraaid vermaak?
Als iedereen zich eindelijk op het grote feest verzameld heeft, volgt een opmerkelijke anticlimax. Tante Rita doet wat leuke danspasjes, nodigt de kijker uit om mee te dansen en dan wordt de bokaal uitgereikt. Ging daar nou alle heisa over? En wie is die tante Rita? Waarom organiseert zij die feestjes? Hoezo is zij zo populair? Misschien dat Bots zich beter op die vragen had kunnen concentreren.
Het Feest van Tante Rita biedt niets meer dan gebakken lucht. Veel geschreeuw, weinig inhoud. Vergelijk het met een verjaardagstaart met veel glazuur maar nauwelijks smaak. Geen feest dat per se bezocht moet worden.
