Rogier Kappers is een bekende naam in de Nederlandse filmindustrie. Niet alleen regisseert hij films, hij is ook scriptschrijver en werkt mee als creatief adviseur aan andermans producties. Allemaal leuk en aardig, maar wat wil Kappers nu eigenlijk verder in het leven? In de komische documentaire Glas, Mijn Onvervulde Leven richt hij de camera op zichzelf, om vast te leggen hoe hij zijn kinderdroom najaagt.
Glas, Mijn Onvervulde Leven wordt gepresenteerd als een coming-of-old-ageverhaal. De tweeënvijftigjarige Kappers had ooit een heel andere voorstelling van de toekomst, maar dat beeld heeft hij niet kunnen waarmaken. Nu probeert hij zichzelf opnieuw uit te vinden door een oude kinderdroom na te jagen. Hij is vastbesloten om een beroemde glazendraaier te worden en daarmee zijn geld te verdienen. Bezoeken aan de kringloopwinkel, het testen van glazen en het bouwen van een heus glasorgel volgen. En de mensen in zijn omgeving? Die lachen hem vierkant uit bij het horen van het idee.
Glas, Mijn Onvervulde Leven is zeker geen egocentrisch verslag van een zelfingenomen man, integendeel. De documentaire wekt veel sympathie op voor Kappers, wiens doorzettingsvermogen flink op de proef wordt gesteld. Wat de mensen om hem heen ook van zijn idee vinden, hoeveel tegenslagen hij op zijn weg naar bekendheid ook tegenkomt en hoeveel cynische opmerkingen de voice-over ook maakt, Kappers blijft in zijn plan geloven.
Die instelling is inspirerend en bewonderenswaardig. Bovendien brengt het Kappers verder in het proces. Hij ontmoet zijn held, de wereldberoemde componist Arvo Pärt en krijgt de kans zijn plan aan hem voor te leggen. Ook mag hij in Dubai optreden tijdens een straatkunstfestival. Het lijkt hem ineens voor de wind te gaan. Met nadruk op 'lijkt'.
Terwijl hij naar het buitenland reist, reist hij ook naar binnen en komt zichzelf flink tegen. Zonder schaamte heeft Kappers zowel zijn succesvolle en minder geslaagde momenten vastgelegd. Niet alleen op het gebied van het glazen draaien, maar ook in zijn zoektocht naar een nieuwe geliefde. Hij presenteert zichzelf als een sulletje, maar ook als een alledaagse held. Kappers stelt zich open en kwetsbaar op en dat is een moedige beslissing. Daarmee levert de regisseur een goudeerlijk zelfportret van zichzelf af, waarin menig kijker zichzelf zou kunnen herkennen.
Glas, Mijn Onvervulde Leven is een verfrissende, positieve feelgooddocumentaire die aanzet om ook eens uit je comfortzone te durven komen. Om de stoute schoenen aan te trekken en je gekke dromen uit te voeren. Want waarom ook niet?
