Regie: Peter Atencio| Scenario: Bert Kreischer, Kevin Biegel, Scotty Landes| Cast: Bert Kreischer (Bert), Mark Hamill (Albert), Iva Babic (Irina), Jimmy Tatro (Jongvolwassen Bert), e.a. | Speelduur: 112 minuten | Jaar: 2023

In 1999 feestte Bert Kreischer tijdens een studietrip naar Rusland net iets te enthousiast met lokale gangsters, waardoor hij tijdens een treinoverval aan de kant van diezelfde gangsters belandde. In plaats van bij thuiskomst naar de politie en in therapie te gaan, besloot Bert van zijn wilde verhaal een cabaretvoorstelling te maken. Voor een cabaretvoorstelling hoeven mensen je immers niet te geloven, zolang ze het maar grappig vinden. Twintig jaar na het voorval blijkt dat Bert al die tijd toch de waarheid heeft gesproken wanneer hij, samen met zijn knorrige vader, opnieuw in aanraking komt met de Russische georganiseerde misdaad.

Bert en zijn vader Albert, met wie hij een nogal ingewikkelde relatie heeft, worden namelijk ontvoerd door Irina, de bikkelharde dochter van een grote Russische gangsterbaas. Onder bedreiging van Berts dochter Sascha, met wie Bert eveneens een ingewikkelde relatie heeft, eist Irina dat Bert en zijn vader een horloge zoeken dat Bert in de trein zou hebben gestolen van Irina's vader. Irina wil het horloge hebben omdat zij zich dan het misdaadimperium van haar vader kan toe-eigenen. Irina heeft, in een ontzettend verrassende twist, ook problemen met haar relatie met haar vader.

Al deze vader-kind relaties vormen het hart van The Machine en dit hart zit zeker op de goede plaats. Alle drie de relaties en hun problemen en struikelbrokken zijn verschillend genoeg dat ze niet repetitief voelen, maar hetzelfde genoeg dat iedereen van elkaar kan leren en zo allemaal met elkaar eruit kunnen komen. Dit betekent echter niet dat alle drie de relaties op eenzelfde manier opgelost worden en daarmee laat de film goed zien dat persoonlijke problemen persoonlijk zijn en door iedereen anders opgelost moeten worden.

Tijdens de jacht naar het horloge komt Bert op allerlei plekken waar hij in 1999 ook geweest is en hierdoor komen er veel herinneringen bij hem naar boven. Deze herinneringen worden getoond door middel van scènes met de excellente castingkeuze Jimmy Tatro als jongvolwassen Bert. Om het heden te onderscheiden van het verleden heeft het verleden een warmer kleurenpalet dan het heden. Hierdoor is er nooit verwarring over wanneer in de chronologie een scène plaatsvindt en zijn de verleden scenes bovendien aangenaam om naar te kijken.

In de eerste twee aktes worden de actie en de komedie voornamelijk gescheiden gehouden. Irina levert hier met haar goed gechoreografeerde vechtscènes en ijskoude karakter een serieuze en fijne tegenhanger voor de stommiteit van Bert en zijn vader. Bert is de cliché idioot en zijn vader levert de cliché verwarde gezichtsuitdrukkingen die personen anders dan de hoofdpersoon in komedies vaak op hun gezicht etaleren.

Bert en zijn vader zijn allebei gniffelwaardig, maar de komedie is in het begin duidelijk zwakker dan Irina's actie. Naarmate de film vordert versmelten de twee genres. Irina krijgt grappige uitspraken en Bert blijkt toch niet zo dom te zijn, waardoor hij wat meer kan gaan meedoen in het plot en de actie. Hetzelfde geldt voor zijn vader met als bonus dat zijn grappen ook steeds beter werken. De kwaliteit van de actie keldert in de climax helaas wel. Irina's gedeelte is nog steeds cool, maar Berts gevecht is meer gefocust op de komedie, die niet ontzettend grappig is, dan de actie.

Hoewel de climax tegenvalt, sluit de film af met een bevredigende epiloog. Dit getuigt van het feit dat de filmmakers het wilde verhaal net genoeg serieus nemen om de personages en hun relaties tot elkaar uit te diepen en om daarnaast de actie impact en gewicht te kunnen geven. Ze laten daarnaast wel de teugels genoeg vieren voor de komedie. Technisch gezien steekt de film ook goed in elkaar met als uitblinkers de indrukwekkend naadloze overgangen tussen verleden en heden. Een vervolgfilm zou dus niet onwelkom zijn, mits de makers dit niveau van serieusheid behouden.

The Machine is te zien bij Netflix.