Regie: Jonathan Etzler | Scenario: Sofie Forsman, Tove Forsman en Mikael Ljung | Cast: Hedda Stiernstedt (Amelia), Miriam Ingrid (Fiona), Elinor Silfversparre (Noa), Maxwell Cunningham (Max), Per Fritzell (Amelia's vader), Vanna Rosenbeg (Ameria's moeder), Tove Edfeldt (volwassen Fiona), e.a. | Speelduur: 85 minuten | Jaar: 2023

Op haar veertigste verjaardag komt de Zweedse Amelia tot het besef, dat ze bijzonder weinig gebakken heeft van het leven. Op haar jubileum wordt ze ontslagen bij de kledingzaak waar ze werkt. Als Amelia besluit om de tijdscapsule die ze als kind verstopte op te graven, waait het briefje met de grootste wens van haar beste vriendin Fiona weg. Amelia rent er achteraan en knalt frontaal tegen een passerende vrachtwagen.

Fiona en Amelia zijn op dezelfde dag jarig, maar gaandeweg uit elkaar gegroeid. Amelia was populair en geliefd en Fiona een muurbloempje die weinig toeschouwers vond voor haar luisterliedjes. Tweeëntwintig jaar later zijn de rollen omgedraaid en is Fiona een succesvol artiest en Amelia nog steeds aan het stuntelen. Na de klap met de vrachtauto ontwaakt Amelia op haar achttiende verjaardag. Deze dag beleeft ze nu keer op keer opnieuw.

Dit roept natuurlijk meteen associaties op met de moderne klassieker Groundhog Day en dat hebben de scenaristen ook ingezien. Om het gras voor de voeten van de criticasters weg te maaien benoemen ze de gelijkenissen zelf maar en laten ze de jonge Fiona en Amelia naar de film met Bill Murray kijken. De achttiende verjaardag verloopt bij elke reïncarnatie net iets anders. Amelia's beste vriendin Noa komt haar ophalen, ze ontmoet haar vriendje Max op school en de dag eindigt met een verjaardagsfeestje.

Logischerwijs verloopt de dag elke keer een stukje sneller, want anders wordt het wel een hele saaie zit. In elke variant maakt Amelia andere keuzes, maar door de toenemende vaart maken deze steeds minder indruk. Het tempo strookt niet met de enorme gevolgen die een verandering in keuzes of perspectief kunnen hebben. Toch brengt het Amelia tot het besef dat ze dingen echt verkeerd heeft aangepakt.

Centraal hierin staat de vraag waarom mensen elkaar uit het oog kunnen verliezen. Is het voortschrijdend inzicht, of zijn er andere redenen waarom vriendinnen die nota bene een verjaardag delen uit elkaar groeien? Debuterend regisseur Jonathan Etzler wil het allemaal niet te zwaar maken en houdt de boel veel te luchtig, met grapjes over videotheken en mansplainen. Iedereen in de omgeving van een achttienjarige Amelia ziet er jonger uit, maar de hoofdpersoon zelf wordt nog steeds gespeeld door dezelfde actrice. Dit maakt een vervreemdende ervaring. Etzlers tienerdrama zit vol open deuren, zoals dat het leven van een puber verwarrend is. Kennelijk geldt dat voor veertigjarigen ook nog.

One More Time is te zien bij Netflix.