De Openbaring van Chris W. Mitchell en Moloch van Nico van den Brink bewezen onlangs mooi dat de Nederlandse cinema meer in zijn mars heeft dan alleen maar die verdomde hersenloze romkoms. Hoewel Nederland niet echt een horrorcultuur heeft kan de pret deze maand niet op, want ook Complete van Robert Schinkel hoort thuis in het rijtje van vernuftige horror. Misschien is Complete een tikkeltje meer arthouse en wat meer afstandelijker dan een typische Hollywood-film, maar daarom niet minder intrigerend.
Nederlanders kennen Robert Schinkel waarschijnlijk wel van het NOS-journaal waarvoor hij meer dan duizend reportages maakte. De man voelde het echter kriebelen om ook iets met film te gaan doen. Na de bejubelde kortfilm Gemmeker, die van ons de volle vijf sterren kreeg, maakt Schinkel zijn speelfilmdebuut met Complete. Opmerkelijk is dat Schinkel net zoals in Gemmeker voor zijn eerste film opnieuw in zee ging met Michael Epp, een Brits-Duitse acteur die onder meer te zien was in Unlocked van Michael Apted en The Survivor van Barry Levinson, en fysiek verduiveld veel op Bradley Cooper lijkt.
Epp speelt een keurige zakenman wiens hemd altijd netjes gestreken is en steevast gelooft in het feit dat een gezonde geest samengaat met een gezond lichaam. Maar schijn bedriegt. De man praat steeds tegen zichzelf, of beter gezegd tegen een typemachine die hij van zijn vader heeft gejat waarmee hij brieven schrijft die geadresseerd zijn aan ene Micky. Het duurt een hele poos voor je weet wie dat is, maar je hoeft geen psychiater te zijn om op te merken dat Brian een ernstig trauma opliep dat hij niet zo maar van zich kan afschudden.
Deze film is tijdens de coronaperiode in negen dagen gedraaid met het luttele budget van vijftigduizend euro en speelt zich anderhalf uur af in een leegstaand fort. Alleen Brian kent het labyrint van de gangen en kerkers. We zien hem kisten met ventilatiegaatjes verslepen en dat heeft allemaal iets te maken met vier mensen die hij in het verlaten gebouw heeft opgesloten. Vier mensen met een totaal verschillende achtergrond, maar de som van hun individuele kenmerken vormt het volledige plaatje van het mysterie.
Meer uit de doeken doen zou zonde zijn voor deze Nederlandse thriller waarin voornamelijk Engels wordt gesproken. Net zoals David Lynch laat ook Robert Schinkel de kijker zweven tussen fantasie en realiteit en weet je nooit welke van de twee het is. Een mindfuck of zo je wil een gestoorde fantasie waarin littekens een centrale rol spelen en die vol symboliek zit waarop zielenknijpers hun tanden stuk kunnen bijten. Een bizar maar heerlijk stukje cinema met een bloedstollend slot dat zowaar richting gore opgaat.
Complete is nu te zien bij Pathé Thuis en vanaf half november op Prime Video.