Regie: Daniel Calparsoro | Scenario: Guillaume Lemans, Simon Moutairou | Cast: Begoña Vargas (Natalia), Àlex Monner (Rafa), Édgar Vittorino (Carlos), David Cruz Barje (Rider), e.a. | Speelduur: 89 minuten | Jaar: 2021

Centauro is een film voor doorbijters. De eerste tien minuten, waarin je hoofpersoon Rafa enkel wat rondjes op een racecircuit ziet rijden, doen het ergste vermoeden voor de rest van de film. De jonge sporter wordt opgemerkt door een team dat op zoek is naar nieuw talent en dat met Rafa gevonden lijkt te hebben. De Spanjaard beseft dat hem een gouden toekomst wacht en dat hij spoedig zijn saaie baan als havenarbeider vaarwel kan zeggen.

Net wanneer je vreest dat Centauro niet meer zal worden dan een goedkope racemotorvariant op Days of Thunder, zorgt Rafa's ex-vriendin Natalia voor een nieuwe wending in het verhaal. De jonge vrouw kan amper de eindjes aan elkaar knopen en neemt daarom de domme beslissing om voor een boevenbende thuis een partij cocaïne te verstoppen, zodat ze haar huur kan betalen. Een rivaliserende bende breekt bij haar in en gaat er met de drugs vandoor. Daarmee ontaardt het actievehikel plotseling in een bloedstollende misdaadthriller die ons naar de vieze onderbuik van de drugmaffia loodst.

De gedupeerde partij toont geen medelijden en eist van Natalia onmiddellijk tweehonderdduizend euro, een bedrag dat de jonge vrouw uiteraard niet heeft. Rafa is zijn vroegere geliefde nog lang niet vergeten, al was het maar omdat ze samen een zoontje hebben, en schiet te hulp. De enige manier om de schulden kwijt te raken is door twee maanden voor de maffiabende te werken. Rafa moet met zijn motor verschillende keren met een razendsnel tempo een partij drugs van Marseille (waar anders?) naar Barcelona brengen.

Deze Spaanse film eet van heel wat walletjes. Zo is hij in de eerste plaats gebaseerd op de Frans-Belgische actiethriller Burn Out van Yann Gozlan, maar hebben de scènes op het racecircuit (veruit het zwakste deel van de film) qua stijl en dialogen (motorracers vormen één grote familie, weet je wel) een opvallend hoog Fast & Furious-gehalte.

Zodra de sport plaatsmaakt voor de misdaad, wat gelukkig vrij snel gebeurt, doet de film wat denken aan Drive. Niet alleen vanwege de elektronische score, maar ook door het relaas van de loner. Hoewel Centauro nooit het niveau van Nicolas Winding Refns meesterwerk evenaart, zorgen de vele achtervolgingen toch voor een flinke portie adrenaline.

Om de geslaagde variatie van genres helemaal compleet te maken, kiest regisseur Daniel Calparsoro op het einde voor een meeslepend gangsterdrama waarin je duidelijk de invloed van Gomorra ziet, waardoor Centauro een stijlvolle actiefilm met een vrij grimmig sfeertje wordt. Het eindresultaat is een onverwachtse kleine aanrader, waarin je meteen ook eens Carlos Bardem (de broer van) in een klein rolletje aan het werk ziet. Geen film die lang in je geheugen zal blijven hangen, maar toch garantstaat voor anderhalf uur plezier.

Centauro is te zien bij Netflix.