Drie jonge Poolse filmstudenten laten in een gezamenlijk debuut zien hoe de realiteit van Poolse jongeren er anno 2006 uitziet: nog altijd grauw, uitzichtloos en des te verwarrender vanwege de diepere kloof tussen rijk en arm. Londen is in dit drieluik het beloofde land.
Anna Kazejak-Dawid, Jan Komasa en Maciej Migas, drie studenten van de filmschool in Lodz, komen met drie ongepolijste verhalen uit het huidige Polen. In hun films ligt het land er armoedig en troosteloos bij: het westerse cliché van een Oost-Europese heilstaat, alleen is het leven er veel onoverzichtelijker op geworden. Uit alledrie de verhalen spreekt frustratie: de hoofdpersonen proberen hun vleugels uit te slaan met behulp van talent, een goede opleiding of zuurverdiende spaarcenten - maar de futiliteit van hun pogingen is overweldigend.
In het eerste en sterkste deel keert Aga juist terug van een verblijf in Londen, voor de bruiloft van haar beste vriendin. Haar vader, een mijnwerker, heeft zich vastgebeten in een slepende staking en haar moeder raakt in een depressie nadat ze haar baan als kapster kwijtraakt. Aga probeert een nieuwe start te maken en iedereen op de been te helpen met haar spaargeld, maar na een korte opleving zakt iedereen weer terug in zijn misère. In het tweede, ietwat overgedramatiseerde deel wordt een ambitieuze jonge rapper dwarsgezeten door de vader van zijn vriendinnetje, een meedogenloze zakenman die het nieuwe kapitalisme vertegenwoordigt en zijn dochter te goed vindt voor dit schorem.
Deel drie verhaalt over een student die na een mislukte relatie terugkeert in het vissersdorp waar hij opgroeide. Hij gaat werken voor een vishandelaar en begint een halfslachtige relatie met een jeugdvriendinnetje. Zijn vader, die zichzelf op de been houdt met de fantasie dat hij mee zal doen aan een TV-quiz (zie Requiem For A Dream), drukt hem op het hart zijn leven niet te verkloten. Dat lijkt een onmogelijke opgave, tenzij hij maakt dat hij wegkomt. Aan het eind van Ode to Joy treffen we de drie hoofdpersonen in een bus richting Londen. Ook daar zullen ze niet de wereld veroveren, maar voorlopig hebben ze tenminste een beetje hoop.
