In 1998 maakte Cate Blanchett furore als de Engelse koningin Elizabeth in de gelijknamige film van regisseur Shekhar Kapur waarin we zagen hoe Elizabeth I de troon besteeg en de moeilijke taak kreeg om het zestiende-eeuwse Engeland te regeren. Een memorabele rol van Blanchett waarvoor ze terecht een Oscarnominatie kreeg. Nu komt Kapur met het vervolg en wederom kruipt Cate in de huid van de vorstin. We zien een inmiddels door de wol geverfde koningin Elizabeth die de touwtjes strak in handen heeft, maar ook heel veel sores aan haar hoofd heeft en nog steeds ongetrouwd en kinderloos is.
Het zijn spannende tijden voor Engeland. De katholieke koning Philip II van Spanje staat te popelen om Engeland binnen te vallen en het te bevrijden van de protestantse monarchie. Elizabeth zelf leeft ook nog eens op gespannen voet met haar nicht, de katholieke Mary Stuart, koningin van Schotland, die maar wat graag haar plaatsje op de troon wil overnemen. En dan is er ook nog de niet aflatende stroom van huwelijkskandidaten die ze vanuit allerlei vorstenhuizen uit Europa op bezoek krijgt. Sommige gegadigden zijn nauwelijks droog achter de oren en spreken amper drie woorden Engels. Ze zorgen voor grappige taferelen, maar worden resoluut afgewezen. Dan verschijnt de avonturier en parttime piraat Sir Walter Raleigh (erg prettig geacteerd door Clive Owen) ten tonele en hij weet als enige het hart van de koningin te ontdooien. Raleigh ziet de koningin ook wel zitten maar kan het ook goed vinden met Bess, de beste vriendin van Elizabeth.
Zoals Elizabeth Engeland regeert, zo regeert Cate Blanchett deze film. Schijnbaar moeiteloos weet ze de Engelse koningin gestalte te geven in zowel haar vorstelijkheid als in haar menselijkheid. Blanchetts Elizabeth is vastberaden, arrogant en meedogenloos, maar ook jaloers, onzeker, cynisch en kwetsbaar. Aan al deze karakteristieken en gemoedstoestanden weet Blanchett moeiteloos uitdrukking te geven, soms door één enkele blik of een simpel handgebaar.
De weergave van het Engelse hof van de zestiende eeuw met al zijn pracht en praal is een lust voor het oog, maar naast een prachtig kostuumdrama is The Golden Age ook een superspannende thriller vol met intriges, complotten, moord en doodslag. En dat allemaal samen gesmeed tot een indrukwekkend visueel schouwspel met gewiekste camerastandpunten die veel fraaie doorkijkjes opleveren. Als kijker heb je regelmatig het gevoel per ongeluk getuige te zijn van een bepaalde scène. Maar soms is het camerawerk iets té frivool en dat leidt helaas wat af van waar het echt om gaat: namelijk de mensen. In de slotakte worden we zelfs nog getrakteerd op een heuse zeeslag, wat op zich een indrukwekkend spektakel is, maar je als kijker toch een beetje in verlegenheid brengt. Behalve dat dit oorlogsgeweld totaal niet lijkt te passen binnen een dergelijke spannende karakterfilm wordt de overwinning van de Engelsen op de Spaanse armada behoorlijk simplistisch voorgesteld: de dappere Engelsen hanteren een eenvoudig trucje en de laffe Spanjaarden gaan met de staart tussen de benen terug naar Spanje.
Ondanks deze kritiekpuntjes blijft Elizabeth: The Golden Age gewoon een heel mooie film die zeker gezien moet worden. Wat je vooral bijblijft is de visuele schoonheid, het prachtige acteerwerk en Cate Blanchett. Zij speelt niet de koningin zij is de koningin
