in Recensies
Update:
The Monk and the Gun van Pawo Choyning Dorji is een filmische reis die vanaf het begin de verwachtingen tart. De openingsscènes zetten de toon voor een veelbewogen verkenning van onderwerpen zoals gemeenschapszin, de botsing van politiek met geloof en de kloof tussen traditie en moderniteit. De film toont hoe democratie een familie kan ontwrichten, maar ook hoe zij uiteindelijk mensen nader tot elkaar kan brengen.
Het Bhutaanse drama speelt zich af in 2006 en vertelt het verhaal van het plattelandsdorpje Ura tijdens de democratisering van Bhutan. Nadat de Lama van het dorp op de radio heeft gehoord over de komende schijnverkiezingen, vraagt hij aan zijn monnik Tashi om hem vóór de volle maan - de dag van de verkiezingen - twee geweren te brengen om een en ander 'recht te zetten'. Wat hij precies bedoelt met deze onheilspellende en vage uitspraak blijft onbeantwoord tot de charmante ontknoping van de film.
Dorji weeft de verhaallijnen op een Robert Altman-achtige manier aan elkaar. Personages bewegen naadloos, op haast ironische wijze, in en uit elkaars leven, soms zonder het zelfs maar te beseffen. Ze hebben weinig met elkaar gemeen, maar komen toch steeds meer tot compromissen. Het verrassende cinematografische werk van Jigme Tenzing ondersteunt het komische plot. Zijn prachtig gestileerde beelden van Bhutan vormen samen met zijn incidentele experimenten en onverwachte composities en bewegingen een aantrekkelijk, maar ietwat rommelig geheel.
Ook de verzameling van grotendeels lokaal gecaste acteurs oogt bij elkaar geraapt, al bevindt zich ook talent onder hen. Yuphel Lhendup Selden brengt de acteerkwaliteit in balans met haar naturelle debuut. De keuze voor veelal onervaren en lokale acteurs geeft de film een authentiek karakter.
De enige niet-Bhutaanse rol, die van Mr. Ron, symboliseert het kapitalistische Amerika. Zijn obsessie met wapens, zijn ongeduld en zijn volharding dat geld elk probleem kan oplossen, stuit op weerstand bij de Bhutaanse monnik, wiens acties eerder zijn geworteld in vriendelijkheid dan in eigen belang. Door Ron af te beelden als zelfzuchtige, op wapens en geld beluste indringer, levert de film kritiek op de Amerikaanse moraal en wapencultuur. Van zijn houding tegenover de Bhutanese gemeenschap gaan je armharen overeind staan. Wanneer ze erin slagen om Mr. Ron zich te laten overgeven aan de Bhutaanse rituelen, en voorgoed afstand te doen van zijn grote materiële liefde, kun je wel stellen dat 'alles is rechtgezet'.
