![The Miseducation of Cameron Post [Picl]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/umwy9imgzwtk_hero.jpg)
De naam Cameron klinkt al mannelijk genoeg. Als je het ook nog gaat afkorten naar Cam, vergroot je alleen maar je genderverwarring. Het is de eerste van een reeks reprimandes die onze hoofdpersoon ten deel valt in The Miseducation of Cameron Post. Nadat ze is betrapt met een ander meisje, stuurt haar tante haar naar God's Promise, een instituut dat jonge homoseksuelen op het heteropad moet zien te krijgen. Het hoofdingrediënt van de conversietherapie is een stevige dosis Bijbelstudie en gebed.
Deze dubieuze praktijk maakt deel uit van een pseudowetenschap die veronderstelt dat homoseksuele gevoelens te genezen zijn. The Miseducation of Cameron Post is gebaseerd op het gelijknamige boek van Emily M. Danforth en geldt als een aanklacht tegen het psychische misbruik dat deze therapievorm met zich meebrengt. Het is een populair onderwerp: in hetzelfde jaar (de film stamt uit 2018) waagde ook Boy Erased zich aan dit fenomeen. The Miseducation krijgt geen bioscooprelease, maar was wel al te zien op het Movies That Matter-filmfestival van Amnesty International.
De leefomgeving van God's Promise wordt getekend door tragisch onhippe, christelijke softrock en aerobics-videobanden met lelijke titels zoals Blessercize. Verder valt het echter best mee met hoe belachelijk deze subcultuur wordt afgetekend. En ook al zwelgt directrice Marsh graag in haar strengheid met een zelfgenoegzaam lachje, ze is geen eendimensionale schurk. Het is vooral de tederheid in veel van de therapievormen die de schadelijke ideeën en zelfbeelden naar binnen laat glijden. Net zoals een schepje appelmoes over bittere spruitjes.
Chloë Grace Moretz speelt als Cameron een van de meest ingetogen rollen van haar carrière tot nu toe, en dat past haar eigenlijk heel erg goed. Cam is veel te pienter om alles wat haar therapeuten voorleggen voor zoete koek te slikken, maar ook niet behendig genoeg als leugenaar om zich er een weg doorheen te bluffen. En als er maar lang genoeg aan je wordt geduwd en getrokken, krijgt de makkelijke weg van conformisme voor iedereen een zekere aanlokkelijkheid.
Nou gaat het te ver om The Miseducation of Cameron Post een subtiele film te noemen. De boodschap is helder en compromisloos: dit is een schadelijk verschijnsel, en niemand wordt hier beter van. Maar er is wel balans. Zo is de jonge dominee Rick met zijn schlemielige snor - die zelf een toonbeeld moet zijn van de werkzaamheid van deze methode - ook duidelijk een slachtoffer. En Cams tante die haar weg stuurde, heeft evenmin kwaad in de zin. Het is extra verschrikkelijk om te weten dat mensen het beste met je voor hebben als ze je iets vreselijks aandoen.
De film werkt vooral door de uitstekende jonge cast. Sasha Lane laat na American Honey zien dat ze meer goed acteerwerk in haar mars heeft en ook Emily Skeggs legt veel nuance in een rol die veel te makkelijk een karikatuur had kunnen worden. Maar wie een speciale aanbeveling verdient is Owen Campbell. Hij maakt al een sterke indruk in de marge van het verhaal, maar dan doet hij echt iets ongehoords. Tegen het einde draagt hij met overweldigende emotie een Bijbeltekst voor; niet als een gebed dat na herhaling alle betekenis heeft verloren, maar met de intensiteit van een topacteur die een gloednieuwe draai geeft aan het platgetreden pad van een Shakespeare-monoloog.
The Miseducation of Cameron Post komt soms heftig binnen, maar kent ook veel momenten van gedeelde lichtheid. Helaas slaat deze film de bioscopen over, om alleen op streamingplatforms zoals Picl te worden uitgebracht. Dit puike werk heeft een breder publiek nodig, en had misschien met de juiste marketing misschien zelfs wat jonge kijkers de arthousebioscoop in kunnen lokken.
The Miseducation of Cameron Post is te zien op Picl.
