Met de komst van Avatar is er een ware 3D-hype ontketend. Veel filmmakers en producenten hebben daar het afgelopen jaar gretig op ingespeeld, getuige het grote aanbod films met een derde dimensie. De meeste daarvan waren helaas onderworpen aan een snelle make-over, in plaats van dat er echt 3D-cameras aan te pas kwamen. Het resultaat was vaak bedroevend en James Cameron stak zijn ongenoegen dan ook niet onder stoelen of banken. Sanctum heeft wel zijn volledige goedkeuring, want deze ondergrondse avonturenthriller werd opgenomen met dezelfde cameras die Avatar maakten. En het mag gezegd worden: visueel gezien is de film lovenswaardig.
Vanaf de eerste minuut is te merken dat hier is nagedacht over hoe de 3D-techniek toegepast moet worden. Het eerste kwartier speelt zich nog af boven de grond, gefilmd in wijde en rustige shots met fraaie scherptedieptes. Maar dan daalt de camera af de diepte in met de groep duikers en speleologen.
Het moment dat de camera met twee personages onder water zakt is zo opslokkend dat je zelf je adem in wilt houden. Sanctum kent meer van dat soort momenten, waarin de 3D optimaal wordt gebruikt om een beklemmend gevoel te geven. Vaak werkt dat met rotsblokken of andere voorwerpen die wazig op de voorgrond staan, de diepte deels blokkeren, en daardoor een overtuigend claustrofobisch gevoel geven.
Deze thriller, over een groep ontdekkers die in de problemen raakt als een grot door een zware regenstorm volloopt, leent zich dus prima voor 3D. Het is spijtig dat er minder aandacht is om een boeiend plot in te bouwen. Gedramatiseerde verwikkelingen zijn voorspelbaar en de personages zijn oppervlakkig
Het is een probleem waar Avatar ook mee kampte. Maar bij die film werd dat ruimschoots goedgemaakt door de verbluffende CGI, waardoor de kijker zich, net als het hoofdpersonage, kon laten onderdompelen in een nieuwe wereld met schijnbaar grenzeloze mogelijkheden.
Sanctum heeft buiten de effectieve 3D geen compensatiemateriaal. Het op feiten gebaseerde overlevingsverhaal gaat van obstakel naar obstakel. Ondanks dat de film vaak genoeg spannend is, wordt het vermoeiend om de personages steeds opnieuw in een benarde situatie terecht te zien komen.
De 3D-techniek wordt doorgaans gebruikt om met diepte meer ruimte te creëren; Sanctum laat zien dat het ook anders kan. Om te ervaren hoe 3D niet alleen op een bevrijdende, maar ook op een benauwende manier kan werken, is dit een uitstekende film. Maar wie daar ook een onderhoudend verhaal bij verwacht, komt bedrogen uit.
