Speelt deze film zich af in het bekende stadsdeel in New York? Nee. Waarom deze film Bronx heet, is een van de vele onbeantwoorde vragen in een film waarin eigenlijk niks goed uitgewerkt is. Deze Franse film speelt zich af in Marseille en gaat over een stelletje heetgebakerde politieagenten die merken dat er corruptie is binnen hun korps en besluiten om dit te bestrijden met nog meer corruptie. Het script is een opeenhoping van clichématige personages die zich begeven in een plot dat niet alleen extreem vergezocht is, maar ook constant van de hak op de tak lijkt te springen zonder enige rode draad.
In de opening is te zien hoe een onbekende man mensen doodschiet om zich vervolgens zelf door het hoofd te schieten. Een heftig begin, waar de rest van de film naartoe leidt, want we gaan daarna drie weken terug in de tijd. De politie vervoert in colonne een zware crimineel. Agent Richard Vronski zit achterin de auto te praten met de grote boef. Pseudo-intellectueel zitten de twee te wauwelen over Tolstoj, aangezien Vronski ook een belangrijk personage uit Tolstojs Anna Karenina is. In eerste instantie lijkt dit gesprek nog veelbelovend, maar al snel blijkt deze dialoog totaal leeg en betekenisloos is, net als vrijwel alles in Bronx. De gedetineerde heeft vervolgens een verzoek, hij wil nog snel zijn vrouw bezoeken die op sterven ligt. Hoewel de rechtbank dit verzoek tot twee keer toe afwees, gaan ze alsnog langs het ziekenhuis. De crimineel euthanaseert zijn vrouw en wordt vervolgens netjes in zijn nieuwe cel afgeleverd. Wat voor betekenis heeft dit voor het verdere verloop van de film? Geen.
Vervolgens ontstaat een strijd tussen verschillende criminele groepen waar de speciale anti-bende-eenheid van Vronski zich op moet storten. Al snel blijkt dat corrupte agenten ook iets met deze bendeoorlog te maken hebben. Vanaf dit punt is het plot eigenlijk niet meer op te sommen, noch echt te volgen. Er is een hoop stoere mannenpraat en langzaamaan wordt duidelijk dat het team van Vronski ook lekker meedoet aan de corruptie, want 'we hebben onze tactieken aangepast aan de stad'. Iedereen heeft vervolgens oorlog met iedereen en zo volgen er wat actiescènes, maar zelfs deze zijn schaars en op zijn best matig. Een van de belangrijke scènes is 's nachts opgenomen en er valt eigenlijk helemaal niks van de actie te zien.
Bronx doet denken aan een extreem slechte versie van Flikken Maastricht waar geen enkele regel lijkt te gelden. We komen helemaal niks te weten over de personages, behalve de ongelofelijke macho-nonsens die ze lopen uit te kramen, dus hoe wordt de kijker verwacht met deze personages te sympathiseren terwijl ze alle regels aan hun laars lappen? Er bestaat geen goed in deze film, behalve dan de geduldige engel van een vrouw van Vronski. Voor de rest telt alleen macht en eer voor de vechtende mannen. Waarvoor ze vechten weten ze zelf ook allang niet meer. De spanningen in het politiebureau, verstopt in een soort duistere kelder, lopen ook steeds verder op.
Het vergezochte plot leidt uiteindelijk terug naar de moord en zelfmoord aan het begin. Veel wijzer ben je in het proces niet geworden. Ondertussen hebben we het personage van het begin herkend als Willy, een agent uit het team van Vronski. Waarom hij deze moorden pleegt, is nog steeds vrijwel onduidelijk. Niks heeft ook maar enige vorm van betekenis in Bronx. Levens, liefde, seks, moord en moraal blijken allemaal totaal betekenisloos. Regisseur Olivier Marchal is zelf agent geweest. Hoe iemand die zelf bij de politie heeft gezeten zo'n opvatting kan hebben over het politiekorps is uiteindelijk het grootste raadsel van de film. Geloofwaardigheid is ver te zoeken met zijn absurde kijk op agenten en criminelen. Het enige wat uiteindelijk consistent blijkt aan Bronx is het leeghoofdige nihilisme dat met veel geweld verkondigd dient te worden. Goed en fout bestaan niet in deze film, alleen maar slecht. Ronduit slecht.
Bronx is te zien bij Netflix.