In de plaatselijke supermarkt fantaseren puber Owen en zijn tweelingzus Kristen heimelijk over de beste manier om hun moeder van kant te maken. In werkelijkheid zijn ze dol op de aan een rolstoel gebonden vrouw met wie ze een krap en deprimerend appartement in een Noord-Engelse kustplaats delen. Owen en Kristen zijn vier handen op één buik, maar de komst van de gelikte en knappe Liam brengt hier verandering in. Liam komt de tweeling aanvankelijk een lening aansmeren, maar zoekt in afwachting van groen licht voor het krediet de twee herhaaldelijk op. Aanvankelijk lijkt de kredietadviseur vooral geïnteresseerd in Kristen, maar hij duikt uiteindelijk met Owen de kroeg in. In een dronken bui doet Liam zijn nieuwe vriend een vergaand voorstel. Owen raakt compleet in de ban van Liam en er lijkt iets moois tussen de twee, die allebei van de daken brullen dat ze geen homo zijn, op te bloeien. Liam stelt echter één voorwaarde in ruil voor zijn liefde en het is nog maar de vraag of Owen daar wel op in kan gaan.
Unconditional, dat in andere landen als Unconditional Love uitging, is in veel opzichten een dertien in een dozijn speelfilmdebuut. Regisseur Bryn Higgins, die ruime ervaring met televisieproducties heeft opgedaan, probeert zoals zoveel debutanten te imponeren door visueel en narratief interessant te doen. Zo zet hij zijn camera hoog op gebouwen of bovenop een ronddraaiende schommel, waardoor zijn hoofdpersonen verzuipen in hun omgeving. De capriolen leveren fraaie plaatjes op, maar Higgins had zijn bewijsdrang beter in de introductie van zijn personages kunnen stoppen. Bij de aftrap van zijn dramatische thriller is nog niet helemaal duidelijk bij wie nu precies de focus ligt, laat staan waar het allemaal heengaat. De kijker wordt in de levens van de tweeling binnengelaten, maar wordt vervolgens aan de hand van Liam meegenomen. Higgins blijft treuzelen en aarzelen tussen zijn personages tot hij de juiste toon en focus heeft gevonden.
Toch kan de filmmaker goed uit de voeten met het onconventionele scenario van Joe Fisher. Bekende valkuilen worden vakkundig vermeden en de hoofdpersonen zijn ondoorgrondelijk complex. We hebben nu eens een keer niet te maken met een disfunctioneel gezin, hoogstens met moeizame communicatie. De zeventienjarige Owen en Kristen hebben een sterke band, waar niets of niemand tussen lijkt te kunnen komen. Althans, dat is hun eigen visie want de eerste de beste charismatische slijmjurk hoeft maar aan te kloppen of er wordt een wig tussen tweelingbroer en -zus gedreven. Hun thuissituatie is allesbehalve rooskleurig, maar de tegenslagen en gevoelens waarmee ze worstelen zijn er niet door ingegeven.
Het eerste contact tussen Owen en Liam wordt behoorlijk kolderiek neergezet, maar door de ijzingwekkende vertolking van rijzende ster Christian Cooke krijgt het al snel een beklemmende lading. Cooke speelt een manipulatieve macho die hunkerend naar liefde zo heftig worstelt met zijn gevoelens, dat hij een droomwereld heeft opgetuigd om maar in het juiste hokje te blijven vallen. Dat Liam niet alleen zichzelf maar ook de buitenwereld voor de gek houdt, lijkt niet eens in hem op te komen. Hij schijnt in staat te zijn tot echte liefde, maar eist hierbij zoveel randvoorwaarden dat hij zichzelf compleet klem zet. Higgins heeft zijn handen vol aan de relatie van de twee jonge mannen, maar zet hiermee de emoties van Kristen en haar moeder op een zijspoor. Akkefietjes met malief en het kwade bloed tussen broer en zus komen zo enigszins in de verdrukking. Het verloop van de relatie tussen Liam en Owen is echter fascinerend grillig. Het genereert afwisseling en spanning die het verhaal blijven voortstuwen, zelfs als er steeds meer ongeloofwaardigheden worden toegevoegd. Unconditional is een psychologisch complex debuut dat nog wel wat verfijnd en gepolijst had mogen worden.
