La Ira de Dios [Netflix]
Recensie

La Ira de Dios [Netflix] (2022)

Deze telenovela in filmformaat mist pit, originaliteit en, gek genoeg, gevoel voor drama.

in Recensies
Leestijd: 2 min 38 sec
Regie: Sebastián Schindel | Scenario: Sebastián Schindel, Pablo del Teso | Cast: Macarena Achaga (Luciana), Juan Minujín (Esteban Rey), Diego Peretti (Kloster), e.a. | Speelduur: 97 minuten | Jaar: 2022

La Ira de Dios lijkt de telenovela, een hyperdramatisch Latijns-Amerikaans televisiegenre, in topvorm. Na een ongewenste kus van Luciana's werkgever op de werkvloer en haar woedende reactie, inclusief rechtszaak, neemt Luciana's leven een nieuwe wending: recht de afgrond in. Gedurende de volgende jaren vreest zij dat haar oude, wraakzuchtige werkgever langzaam haar familie aan het afslachten is. De opvolgende doden overlaadden haar met misère, maar de film weet het zo te brengen dat het de kijker na de zoveelste moord nog maar weinig kan schelen.

Regisseur Sebastián Schindel weet hoe hij het spelletje met Netflix moet spelen. In 2019 verfilmde hij met El Hijo een boek van Guillermo Martínez en wist daarmee, vlak na de bioscooprelease, al een plekje op Netflix te scoren. Een grote kans volgde. In 2020 kregen Schindel en scenarist Pablo Del Teso de kans om de eerste Netflix-film van Argentinië te maken, genaamd Crímenes de Familia. En dat smaakte naar meer.

Nu keert Schindel terug met wederom een adaptatie van een boek van Martínez, waarvoor Netflix ook dit keer door Netflix een flink budget is opgehoest. De uitbundige sets en de overdaad aan figuranten slagen er echter niet in om te verhullen dat Schindel nauwelijks de spanning in de film weet te houden.

In de film zoekt Luciana de hulp van journalist Esteban Rey, die moet uitzoeken wat nu de exacte verhoudingen zijn. Spreken we nu over moordenaar Kloster en slachtoffer Luciana, of over stalker Luciana en arme Kloster? Deze twijfel moet vast en zeker tot een spannend boek hebben geleid, maar in Schindels versie wordt deze ambiguïteit platgeslagen door de hunkering naar drama binnen de telenovela. De nuance van Reys zoektocht wordt vervangen door voorspelbare plotwendingen binnen een masochistische strijd tussen Kloster en hem, terwijl Luciana voor de zoveelste keer op een begrafenis krampachtig en repetitief haar overgebleven familie vastklampt.

Dit zou niet erg hoeven zijn binnen het genre, maar helaas weet dit kenmerkende drama vaak niet de desbetreffende scène te overstijgen. De kracht van de telenovela ligt erin de kijker seizoen na seizoen mee te slepen in enigszins opgeblazen persoonlijk drama. De wispelturige montage van de vele tijdlijnen in La Ira de Dios weet daarentegen deze gewenste spanningsopbouw enkel klunzig te slopen. Wat overblijft is een potje aan doorkruisende verhalen en motieven, waarbij de grote vraag wie nou de misbruiker is tussen wal en schip valt.

Anderhalf uur lang mag de kijker zien hoe een vrouw haar leven lang wordt, of denkt te worden, gefolterd door een machtige man en er maar weinig tegen kan doen. De voorspelbaarheid van de film maakt de zit uitzichtloos en weinig vermakelijk. Verder maakt het middelmatige spel het maar moeilijk mee te leven met de personages en makkelijk de film niet al te serieus te nemen. Fans van het genre wordt aangeraden terug te keren naar een paar goede oude klassiekers uit betere tijden, want Netflix bakt er in het heden maar weinig van.

La Ira de Dios is te zien bij Netflix.