![Candy Cane Lane [Prime Video]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/rkzhfiafozl5_hero.jpg)
Het blijft een uitermate Amerikaans tafereel: elk jaar versieren duizenden families hun voortuin in feestelijke sferen om indruk te maken op de buurt. In Candy Cane Lane wordt dit fenomeen op grappige wijze onder de loep gelegd en geridiculiseerd. Het resultaat is een kant-en-klare kerstfilm met een scherp randje, die zich op sommige punten enorm laat gaan, en op andere punten de veilige route blijft nemen.
Met de familie Carver gaat het deze kerst ineens een stuk slechter. Vader Chris wordt zonder goede reden op staande voet ontslagen, en moeder Carol probeert tevergeefs een promotie voor zichzelf te regelen. In heuse kerstfilmstijl krijgt de familie een mirakel toegereikt, want als zij de decoratiecompetitie weten te winnen, nemen zij honderdduizend dollar mee naar huis. De vastberaden vader, nu werkloos, zet alles op alles om deze geldprijs in de wacht te slepen.
Als Chris met zijn jonge dochter bij een vreemd geplaatste kerstversieringswinkel komt, begint de film een magische toon te krijgen. Zodra hij de mooiste decoratie ooit koopt, die gebaseerd is op het nummer 'The Twelve Days of Christmas', blijkt hij al snel in de maling te zijn genomen door Pepper, een verbitterde en door de kerstman verbannen elf.
Het plot leent zich enorm voor de rariteiten die het presenteert. Op geen enkel punt doet Candy Cane Lane dan ook terughoudend met de uitwerking van de bovennatuurlijke gebeurtenissen. Deze magische invalshoek zorgt er ook voor dat de komedie, in al haar bizarre overdrijvingen, goed kan werken. Eddie Murphy, Tracee Ellis Ross en Jillian Bell gaan daar vol overgave voor, met succes.
Hoewel Candy Cane Lane duidelijk een film is die met het hele gezin gekeken moet worden (daarom zit de dialoog ook vol met allerlei manieren van zelfcensuur bij scheldwoorden), hadden de makers toch meer risico's kunnen nemen. Candy Cane Lane maakt veel gebruik van schrikmomenten, maar laat vervolgens niks daadwerkelijk spannends gebeuren. Het is natuurlijk niet de bedoeling om kinderen op kerstavond te traumatiseren met een vermoedelijk luchtige film, maar om niks een gevolg te laten hebben is ook onnodig.
Dit komt voornamelijk door het redelijk voorspelbare plot, in combinatie met de afwezigheid van een spanningsboog. De filmmakers doen aanzienlijk weinig moeite om de kijker er actief bij te houden, waardoor de aandacht vaak genoeg afdwaalt. Tegelijkertijd zorgen ze er ook voor dat zelfs de afgedwaalden op elk moment nog de film kunnen volgen. Waarom dan nog de aandacht erbij houden?
De enige spanningsboog die aan het begin wordt opgezet, wordt na een korte tijd ook weer vergeten. Direct daarna wordt een heel nieuwe verhaallijn geïntroduceerd, waardoor de spanning opnieuw opgebouwd moet worden. Candy Cane Lane snijdt zichzelf hiermee enkel in de vingers en presenteert daardoor weinig nieuws.
Alle spanning die de film in het eerste anderhalf uur niet bevat, wordt vervolgens in het laatste half uur ingevoerd en opgeschroefd. Hierdoor oogt het einde enorm chaotisch en intens, wat ook verder wordt benadrukt in het tempo. Ineens gebeuren er honderden dingen tegelijkertijd, wat de slotscène vrij vermoeiend maakt.
Het grootste probleem van de film zit in de lengte en het tempo. De bijna twee volle uren bevatten eigenlijk maar weinig zeggingskracht. Een kwartier korter en dan had de film een stuk beter gelopen. Mogelijk had zelfs het magische aspect dan nog beter tot zijn recht kunnen komen.
Uiteindelijk blijft dit een overdreven Amerikaanse kerstfilm met een gimmick. Maar er zit duidelijk wel ambitie en passie in het project, met soms zowaar interessante beeldcomposities. Kerstclichés worden in de zeik genomen maar toch is het ook een warme familiefilm voor de koude dagen. Zal Candy Cane Lane de nieuwe Love, Actually worden? Absoluut niet, maar voor één keer is deze vermakelijk genoeg.
Candy Cane Lane is te zien bij Prime Video.
