Hoe ouder iemand is, hoe groter de kans dat die persoon uit een tijd komt dat andere wetten golden. Waar we ons nu kapot voor schamen, was toen gewoon legaal. In Italië moesten verkrachte meisjes trouwen met de dader om zich te ontdoen van deze zonde. Het zijn de helden die voor het eerst nee durven te zeggen die voor verandering zorgen. La Ragazza del Futuro gaat over zo'n moedige wereldverbeteraar.
Voordat Lorenzo naar Duitsland vertrok zat hij al te flirten met Lia, de dochter van een boer in een klein dorpje. Nu hij terug is wil hij haar snel voor zich winnen, maar Lia ontdekt dat hij een toekomst voor haar heeft gepland waarin ze niet zichzelf zal kunnen zijn. Lorenzo ontvoert en verkracht haar, maar wordt hiervoor opgepakt. Volgens de heersende traditie moet Lia trouwen om haar eer te redden. Lia is de eerste vrouw in de Italiaanse geschiedenis die hier weigert mee akkoord te gaan, en dat levert haar een nare rechtszaak op.
Lia draagt een blauwe jas en doet een witte sjaal om haar hoofd; het beeld is niet bepaald subtiel, ze oogt als het stereotiepe beeld van de heilige maagd Maria. Het dorp waarin ze woont is, hoe kan het ook anders in het Italië van zestig jaar geleden, ondergedompeld in geloof. Maar Lia steekt zonder pardon wat aan de kerk gedoneerd geld in eigen zak, en is niet van plan om haar leven door te brengen als huisvrouw. Zij staat samen met haar vader op het land te ploeteren, ondanks dat haar moeder zich daarvoor schaamt.
Want wat zullen anderen daar wel niet van denken? Dat is het thema van de film, de druk van voldoen aan andermans verwachtingen en de angst dat men negatief over je denkt als je daar niet in meegaat. Ook de standvastige Lia lijkt te bezwijken onder de alsmaar toenemende druk. Het verhaal is zo sterk verteld en het doel is zo noodzakelijk dat hoe meer Lia begint te wankelen, hoe meer je haar aanmoedigt.
Het thema heeft ook betrekking op de enige man bij wie Lia kan aankloppen voor hulp. De voormalige burgemeester van het dorp is ook een persona non grata omdat hij lak had aan wat anderen van hem dachten en gewoon zichzelf bleef. Zijn beste vriendin is een prostituee en hij heeft het idee om anderen tevreden te houden definitief laten varen.
Als je dieper graaft zit het thema misschien ook besloten in het landschap: het dorp ligt ingesloten tussen de bergen, wat de bewoners hindert een breed wereldbeeld te krijgen. Artistieke opzet of niet, het Italiaanse landschap is een paradijselijk genot om naar te kijken. Lia's achtertuin kijkt uit op een pas tussen twee groen begroeide bergen. Haar eerste ontmoeting met Lorenzo is bovenop een helling waar een orkest aan koeienbellen klinkt.
De schoonheid staat in schril contrast met de lelijke wereld waarin een vrouw zich maar gewoon levenslang moet binden aan haar verkrachter. De druk is hoog, want Lorenzo is de zoon van een kleinschalige maffiabaas - tenminste, dat wordt geïnsinueerd. Hij heeft het dorp in zijn macht. Lia kan alleen rekenen op steun van haar familie en advocaat, niemand anders. Het is voelbaar hoe beklemmend dat is.
De tweede helft van de film draait om het proces, maar niet alleen maar in de rechtbank. De zittingen zijn verdeeld over een langere periode waarin de familie heen en weer reist tussen hun woonplaats en de grote stad. Thuis wordt het steeds onveiliger. Hun land wordt verwoest, hun huis wordt aangevallen. De kijker kan niks anders dan bondgenoot zijn van Lia. Het groeiende gevaar en oplopende verlies wordt een gedeelde ervaring.
Het enige moment waarop het plot tekortschiet is wanneer Lia's advocaat haar aanspoort om toch maar te doen wat ze al die tijd uit schaamte vermeed: haar kant van het verhaal vertellen in de rechtszaal. Het was sterker geweest als Lia uit eigen overtuiging tot die beslissing was gekomen en vanuit een intrinsieke motivatie het onrecht aan de kaak wilde stellen.
Het verhaal gaat nergens te snel, staat nooit ergens stil. La Ragazza del Futuro is geen nagelbijter, maar houdt de aandacht van begin tot einde moeiteloos vast dankzij het intrigerende verhaal, goed acteerwerk en mooie beelden. De elektronische achtergrondmuziek van een Italiaan met een Japanse naam is een aparte, maar effectieve keuze. Deze vrije bewerking van het waargebeurde verhaal van de eerste vrouw die het herstelhuwelijk aanvocht, is een prachtfilm geworden.
