Regie: Sean McNamara | Scenario: Brian Egeston | Cast: Dennis Quaid (Doug White), Heather Graham (Terri White), Jesse Metcalfe (Karl Sorenson), Abigail Rhyne (Bailey White), Jessi Case (Maggie White), Brett Rice (Jeff White), Rocky Myers (Dan Favio), Selena Anduze (Lisa Grimm), e.a. | Speelduur: 102 minuten | Jaar: 2023

Er zijn van die films die het presteren om vrijwel vanaf de eerste seconde een onbeschrijflijk gevoel van cynisme aan te wakkeren. Die zo doorzichtig zijn in de verhaalaanpak, het introduceren en neerzetten van personages en de schematische opbouw ervan dat het op de lachspieren werkt. Veel filmmakers proberen dit te verdoezelen door te schermen met het feit dat dit alles gebaseerd is op waargebeurde feiten.

Iets oudere generaties weten al dat dit laatste geen garantie is voor enige kwaliteit, getuige het verguisde subgenre van het waargebeurde woensdagavonddrama dat zender RTL4 de kijker jarenlang voorschotelde. Dit type televisiefilm is qua voorspelbaarheid en schrijfwerk, wat de boeketreeksroman is in gedrukte vorm is. Dit is dan ook precies het gevoel dat On a Wing and a Prayer oproept.

Dennis Quaid speelt Doug White, die in een dorpje in Louisiana de lokale apotheker én barmhartige Samaritaan uithangt. In de openingsscène zien we dat Doug niet overal goed in is. Het lukt hem niet om een kleine Cessna veilig aan de grond te zetten. Wel is Doug een begenadigd barbecuer, die na de winst van een wedstrijd zijn spareribs uitdeelt aan de daklozen.

Doug is ook een heuse familieman, en als zijn broer en beste vriend plotseling overlijdt reist hij naar Florida voor de uitvaart. Met zijn gezin, bestaande uit vrouw Terri en twee strontvervelende tienerdochters. Zodra hij na afloop van de ceremonie in een klein privévliegtuig stapt, weet je al hoe laat het is: Doug zal er alleen voor komen te staan in het toestel.

In de aanloop naar deze potentiële vliegramp maken we kennis met drie betrokkenen, die enkel sentimentele clichés uitslaan. Een luchtverkeersleider met een kater, een overenthousiaste dertienjarige simulatiepiloot met een obsessie voor Amelia Earhart en een professionele piloot met een trauma en een communicatieprobleem.

De plotelementen en personages zijn van meet af aan zo doorzichtig, dat de ramp die Doug en zijn gezin overkomt maar moeilijk wil beklijven. Scenarist Brian Egeston gooit er - al dan niet door ware gebeurtenissen ingegeven - nog wat extra drama en tegenslag tegenaan. Dit alles wordt overgoten met een dweperig sausje van een hechte familieband en (bij)geloof. Quaids filmvrouw Heather Graham maant hem in een onvervalst zuidelijk accent dat hij maar beter het vliegtuig veilig aan de grond zet, wil hij ooit nog haar prijswinnende barbecuesaus proeven.

Tot hilarische overmaat van ramp gaat de professionele piloot vanuit zijn garage de besturing van het toestel na zitten bouwen. Het voorval met de noodlijdende King Air 200 deed zich voor op Paaszondag 2009. Drama- en thrillerelementen wisselen zich steeds vaker af. Verrassend wordt dit nooit, maar de spannende momenten zijn ondanks de inbedding in voorspelbaarheid een welkome afwisseling. De computershots van het privétoestel zijn echter weer net zo amateuristisch als Dougs vliegvaardigheden. On a Wing and a Prayer vormt een prettige komedie voor een suf Paasweekend, alleen jammer dat het niet als zodanig bedoeld is.

On a Wing and a Prayer is te zien bij Prime Video.