Regie: Tadashi Aizawa | Cast: Toma Ikuta, Matsuya Onoe, e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2022

Kabuki is een eeuwenoude Japanse theatervorm, gekarakteriseerd door gestileerde bewegingen, extravagante kostuums en zware make-up op een wit geschminkte basis. Deze kunstvorm is gebaseerd op een lange lijst aan tradities, en het duurt dan ook jaren voor de gemiddelde kabuki-acteur hem onder de knie heeft. In de Netflix-documentaire Sing, Dance, Act: Kabuki featuring Toma Ikuta daagt de Japanse acteur Toma Ikuta zichzelf uit om in extreem korte tijd de kneepjes van het vak te leren.

De eerste scènes van deze documentaire geven het gevoel dat de kijker midden in het verhaal instapt. Voordat Ikuta begint met het repeteren van zijn eerste kabuki-optreden, het punt waarop de documentaire begint, is er al veel meer gebeurd, waarvan de kijker in eerste instantie maar een fractie te zien krijgt. De motivatie achter de documentaire is daardoor onduidelijk. Pas later wordt verteld hoe Ikuta en zijn jeugdvriend Matsuya Onoe op de middelbare school al droomden over hoe ze ooit samen in het theater te zien zouden zijn, en hoe ze nu die droom willen verwezenlijken.

In het begin is Ikuta's verhaal dan ook wat lastig te volgen, zeker voor de kijker die onbekend is met zijn verdere acteercarrière en de voor ons Europeanen vrij onbekende wereld van het kabuki-theater. Een deel van de details lijkt daarbij verloren te gaan in de vertaling. Echter, hoe langer je kijkt, hoe verder je wordt meegenomen door deze wereld van passie en precisie, waarbij de lange scènes in de oefenruimte laten zien hoe elk detail telt.

Naast een schitterend portret van kabuki, is de documentaire ook een verhaal van vriendschap en familie. De band die Ikuta en Onoe hebben is gebaseerd op hun gedeelde liefde voor acteren en wederzijds respect, waarbij de familie van Onoe een grote rol heeft gespeeld in Ikuta's jeugd en uiteindelijk in zijn beslissing om kabuki een kans te geven. Bij het vertellen van dit verhaal is grote aandacht voor de Japanse cultuur en tradities waar de acteurs veel waarde aan hechten.

De documentaire houdt een vrij lineaire structuur aan, waarbij we Ikuta volgen van de eerste repetities tot aan de première van de opvoering. Helaas duurt het erg lang voor de spanning begint op te bouwen, en voor iemand die poogt iets te doen wat niemand ooit eerder gedaan heeft, oogt Ikuta weinig bewogen door het hele gebeuren. Zo kabbelt alles wat voort, een effect dat wordt versterkt door de eentonige, kleurloze omgeving van de oefenruimtes waarin wordt gerepeteerd.

Pas in de laatste scenes, als we de première van de kabuki-voorstelling bijwonen, zien we alles samenkomen, en treedt de liefde voor kabuki die zich ergens door de achtergrond van de documentaire bewoog naar de voorgrond. Wellicht was het een kwestie van laten zien in plaats van vertellen, maar wat er in de laatste twintig minuten op het podium gebeurt draagt meer bij aan de boodschap dan alles wat daarvoor te zien was.

Pas in deze fase wordt duidelijk dat de documentaire gaat over meer dan een uitgebluste acteur die zichzelf een nieuw trucje probeert aan te leren. Kabuki is traditie en gemeenschap, en Sing, Dance, Act: Kabuki featuring Toma Ikuta brengt deze eeuwenoude kunstvorm naar een groter publiek, waardoor hij als nieuw aanvoelt.

Sing, Dance, Act: Kabuki featuring Toma Ikuta is te zien bij Netflix.