![El Comediante [Netflix]](https://cdn.filmtotaal.nl/images/original/x9k2ezctf859_hero.jpg)
De opening van El Comediante toont hoofdpersonage Gabriel in een pijnlijke fase van zijn leven. Hij is afgegleden tot een onsuccesvol sulletje. Tijdens zijn stand-upcomedy in een klein zaaltje is het doodstil en tot overmaat van ramp loopt zijn vriendin weg als hij een grap over hun ontmoeting probeert te maken. De ware kracht van El Comediante is echter niet Gabriels tragische en schrijnende situatie; de film bereikt zijn hoogtepunten wanneer hij buiten de gebaande paden van het genre treedt en flirt met sciencefiction en magisch realisme.
De sciencefiction komt voort uit de fantasie van Gabriel. Hoewel hij bekend staat als komediant wil hij het over een andere boeg gooien en een serieuze film maken over een astronaute die als eerste naar Mars gaat. Dat voldoet niet aan de verwachtingen en tegen wil en dank krijgt Gabriel steeds maar weer het advies om er meer humor in te stoppen, er juist een theaterstuk van te maken of weer iets totaal anders te doen waar hij geen trek in heeft. De astronaute en de mooie oranjerode wereld van Mars sijpelen de film binnen op de momenten dat Gabriel het even niet meer ziet zitten.
In deze scènes wordt de realiteit vervangen door een hoopvolle fantasie, het opgaan in creativiteit en het geluk dat dat kan brengen. Omdat dit inhoudelijk contrasteert met de limbo waarin Gabriel zich bevindt, wordt het nooit eentonig en weet de film te voorkomen dat het personage op de zenuwen gaat werken. Daarnaast zijn de Mars-scènes prachtig om te zien. De belichting en de rode gloed geven ze precies de vereiste fantastische en magische uitstraling.
Het kleurgebruik beperkt zich niet tot die scènes. Ondanks de wat sombere toon zijn de beelden continu warm en helder en zijn er genoeg shots waarbij je eigenlijk zou willen dat de film niet slechts op Netflix te zien is. Maar ook op het kleine scherm weten ze dusdanig de aandacht te trekken dat El Comediante uitstijgt boven de standaard tragikomedie die zo weer in de vergetelheid raakt.
Dat betekent niet dat Nuncio en Guardiola compleet overtuigen. Het feit dat het hoofdpersonage dezelfde naam heeft als regisseur en scriptschrijver Nuncio doet vermoeden dat het nogal wat autobiografische elementen bevat. Af en toe dringt de vraag zich op of het script niet iets strakker had gekund. De film lijdt in zekere zin aan hetzelfde euvel als het personage: de humor is soms meer pijnlijk dan werkelijk grappig. En hoewel de invloeden van andere genres ervoor zorgen dat dit niet dertien in een dozijn is, is niet alles overtuigend uitgewerkt. Met name Gabriels vriendin Leyre is meer een idee dan een inhoudelijk personage.
Uiteindelijk is El Comediante voor het grootste gedeelte een prettige manier om je avond mee door te brengen. De film biedt geen avondje lachen, maar hoofdpersonage Gabriel wordt effectief neergezet en de beelden zijn het aanzien waard. De film verdient het om niet zomaar kopje onder te gaan in het almaar uitdijende Netflix-aanbod.
El Comediante is te zien bij Netflix.
