Regie: James Lebrecht en Nicole Newnham | Speelduur: 106 minuten | Jaar: 2020

In een zomerkamp gerund door hippies ontkiemde zo'n vijftig jaar geleden een cruciale burgerrechtenbeweging in de Verenigde Staten; die van de mindervaliden. Camp Jened was een van de eerste plekken waarin gehandicapten samen konden komen zonder enig stigma. De jongeren die dit kamp bezochten voelden zich voor het eerst gewaardeerd als volledig persoon. Zij waren het die later demonstraties en protesten gingen leiden om gelijke rechten voor mindervaliden af te dwingen.

De vele archiefbeelden van het zomerkamp in 1971 laten inderdaad een ongelofelijke ervaring van vrijheid zien bij de jongeren. Sommige van de geïnterviewden beschrijven het zomerkamp als een Woodstock voor mindervaliden. De jongeren krijgen op het kamp eerste liefdes en voeren lange discussies over de problemen die zij ervaren vanwege hun handicap.

Crip Camp maakt veel gebruik van historisch materiaal. Vooral de beelden van de protesten zijn indrukwekkend. Bijzonder is het moment wanneer een groep gehandicapten zich meer dan twintig dagen verschanst in een overheidsgebouw om te zorgen dat er een wet komt waarin hun gelijkwaardigheid is vastgelegd. Crip Camp schijnt licht op een burgerrechtenbeweging die tot nu toe grotendeels onzichtbaar is geweest. Het is tegenwoordig min of meer normaal dat de meeste gebouwen rolstoelvriendelijk zijn, maar Crip Camp laat zien hoe moeizaam het gevecht was om dit te verwezenlijken. Een ongelofelijk schokkende scène maakt duidelijk waarom dit zo belangrijk was. Het betreft een nieuwsreportage uit de jaren zeventig over Willowbrook, een soort hospitaal voor gehandicapten. Deze beelden zijn pure horror. Overal liggen uitgemergelde patiënten die weggestopt zijn zonder echte hulp te krijgen.

Crip Camp is een boeiende documentaire met een positieve boodschap. Hij laat zien hoe standvastige mensen echte veranderingen in de Verenigde Staten teweegbrachten. De geweldige soundtrack met onder andere nummers van Buffalo Springfield, Grateful Dead, Bob Dylan en Neil Young draagt enorm bij aan het tempo en past bij de nagestreefde vrijheid. De noodzakelijke humor en de persoonlijke ervaringen van regisseur James Lebrecht brengen het onderwerp helemaal tot leven. Het zomerkamp vol puberale hormonen is niet alleen een mijlpaal in de geschiedenis van de mensenrechten van mindervaliden, maar ook een universeel verhaal waar iedereen positiviteit en inspiratie uit kan halen.