Allereerst een waarschuwing voor degenen die me gaan beschuldigen van cynisme of het feit dat ik de film te serieus zou nemen: stop hier met lezen. Hieronder zul je namelijk weinig positieve dingen horen over Gangsterboys. Ik heb de laatste jaren veel slechte Nederlandse films gezien, variërend van Het Woeden der Gehele Wereld tot Spion van Oranje en Gangsterboys verdient moeiteloos een plek in dit illustere rijtje.
Regisseur Paul Ruven, die twee jaar terug de publieksprijs op het Nederlands filmfestival won met het niet in de bioscoop uitgebrachte Mafrika en een aantal jaren terug een boek schreef over de succesformule in Hollywood, verfilmt met Gangsterboys een scenario van debuterend schrijver Orhan Sahin. Hoewel het toe te juichen is dat culturele diversiteit ook in de Nederlandse filmwereld aan een opmars bezig is, is deze film een uitstekend voorbeeld van hoe het niet moet.
Rapper Yes-R (naar mijn weten toch echt van Marokkaanse afkomst hoewel hij in de film wordt geportretteerd als een halve Turk) en Önder Dogan zijn de twee gangsterboys om wie het in de film gaat. De twee vrienden, die graag gangster willen worden, worden door de politie gevraagd te infiltreren bij een bende echte Turkse gangsters, die voor een moord meer of minder hun hand niet omdraaien. De twee gaan schoorvoetend akkoord, ook omdat ze anders de gevangenis in draaien voor drugshandel.
Het is ondoenlijk om alle problematische aspecten van Gangsterboys aan te stippen, maar het grootste probleem schuilt, zoals zo vaak, in het scenario. Dat het plot zo dun is als een velletje papier hoort weliswaar bij een dergelijke film, maar kwalijker is dat alle pogingen tot komedie op dramatische wijze mislukken. Verder dan de nodige poep-en-piesgrappen en enkele mislukte pogingen tot fysieke humor komt de film niet. Wat wel opvalt is het opmerkelijk hoge aantal grappen ten koste van homoseksuelen, pijnlijk ongrappig en zelfs enigszins discriminerend. Ook de parade van bekende Nederlanders gaat op den duur zeer irriteren. Beau van Erven Dorens, Georgina Verbaan, Jeroen van Koningsbrugge, Salah Edin en John Jones mogen zich allen uitleven, met overwegend negatief resultaat.
En zo kan ik nog wel even verder gaan. De dialogen klinken gekunsteld en houterig en de acteurs zijn ook al niet veel beter. Het zal de (allochtone) doelgroep, waar de film nadrukkelijk op gericht is, waarschijnlijk weinig uitmaken. Wie echter geen zin heeft in grappen met peniskokers en viagra in de thee, doet er wijs aan Gangsterboys over te slaan.
