MMA, oftewel Mixed Martial Arts, is voor sommigen een barbaars tafereel waarbij mannen zich proberen te bewijzen door elkaar het ziekenhuis in te slaan. Voor anderen is het één van de spannendste sporten op aarde, uitgevoerd door intensief getrainde atleten die elkaar op tactische wijze proberen uit te schakelen. Hoe je ook denkt over de sport, feit is dat MMA de laatste jaren een grote groeispurt heeft doorgemaakt. Voornamelijk dankzij het zeer populaire Ultimate Fighting Championship is de sport onder de aandacht van een voortdurend groeiend kijkerspubliek gekomen, hetgeen ook in de filmwereld niet onopgemerkt is gebleven. Als je echter denkt dat Warrior je honderdveertig minuten ongegeneerde knock-outs en bloedende vechters zal bieden, kom je bedrogen uit. Deze film gaat veel dieper.
Tommy, een ex-marinier die in Irak heeft gevochten, keert terug naar zijn thuisstad Philadelphia na veertien jaar afwezigheid. Daar wordt hij herenigd met vader Paddy, voormalig alcoholist en de reden dat Tommy lang geleden met zijn moeder wegvluchtte. Ondanks de stroeve hereniging wil Tommy de band met zijn vader hervinden door met hem samen te werken aan de voorbereiding voor Sparta, een MMA-toernooi dat de winnaar vijf miljoen dollar oplevert. Tommys oudere broer Brendan heeft echter hetzelfde doel voor ogen. De voormalig MMA-vechter is onlangs ontslagen en ziet in Sparta een mogelijkheid om zijn gezin te onderhouden. De broers ontmoeten elkaar uiteindelijk in de ring, waar meer op het spel staat dan alleen prijzengeld.
Een film als deze dwingt onmiddellijk de vergelijking te maken met Rocky en Raging Bull. Na een minuut of twintig zet je deze (nostalgisch) gekleurde bril echter met liefde af, om te genieten van al het moois dat Warrior te bieden heeft. Het leeuwendeel van de lof gaat uit naar acteurs Tom Hardy, Nick Nolte en Joel Edgerton. Hardy weet een grote intensiteit naar het scherm te brengen, alsook een intrigerende afwisseling van melancholiek en agressiviteit. Het schakelen tussen de uiteenlopende emoties van de getergde Tommy gaat hem ogenschijnlijk moeiteloos af, waarmee hij een zeer geloofwaardig en emotioneel gelaagd personage neerzet dat kan wedijveren met Jake La Motta uit Raging Bull. Nick Nolte vult hem aan door een verslagen, maar onverschrokken coach en vader te spelen. Met een ongekende oprechtheid etaleert Nolte wellicht zijn beste rol ooit. Edgerton geeft ten slotte sterk gestalte aan het oudere-broer-personage. Hoewel rustiger dan Tommy, branden in hem hetzelfde verlangen en dezelfde passie om te presteren en zijn ontberingen te boven te komen, hetgeen in zijn blikken, alsook zijn houding uiterst confronterend wordt tentoongespreid.
Waar het begin van de film voornamelijk voor introductie van de personages en karakterontwikkeling is gereserveerd, komt later het zwaartepunt op de gevechten te liggen. Waar de kalme, dialooggedreven delen fascinatie opwekken dankzij het acteerwerk, weten de rauwe wedstrijdbeelden middels prachtige choreografie en intense montage de strijdlust in de kijker aan te wakkeren. De spanning, opwinding en oerdriften die de aantrekkingskracht van MMA vormen, komen op een bijna poëtische wijze tot uitdrukking in Warrior. Alle opgebouwde gevoelens van woede en passie bereiken het hoogtepunt in een vurig spektakel dat zelfs de MMA-haters niet onberoerd kan laten. Dit is de climax waarvan elke kijker weet dat hij eraan gaat komen, maar die evengoed - of juist daardoor - een grote indruk achterlaat. De suspense die een dergelijke structuur teweegbrengt, maakt de film als geheel zoveel beter dan de som der delen. Om het Hitchcockiaans te noemen gaat te ver, maar Warrior bevat een spanning van het soort dat met de grootmeester geassocieerd kan worden.
Warrior is niet de zoveelste boksfilm, noch het zoveelste vader-zoondrama. Warrior overstijgt de middenmoot van beide genres en creëert een totaalpakket dat zowel de film- als vechtsportliefhebber zal bekoren. Zelfs aspecten van Warrior die gedateerd aanvoelen zijn gepast binnen het verhaal dat bouwt op inzichten in vader-zoonrelaties, eerbehoud en arbeidersethiek. Met dank aan de acteurs die van een uitstekende film een juweel hebben gemaakt. Waar regisseur Gavin OConnor met zijn vorige film Pride and Glory niet volledig wist te overtuigen, maakt Warrior de kijker deelgenoot van een intens spektakel, dat zelfs een goedgetrainde filmliefhebber knock-out zal slaan.
