De Ierse documentairemaker en filmcriticus Mark Cousins kwam in 2011 met een werk dat het hart van iedere filmliefhebber sneller deed kloppen. Met veel oog voor films buiten de mainstream vertelde hij met The Story of Film: An Odyssey in maar liefst vijftien uur hoe cinema zich heeft ontwikkeld vanaf zijn geboorte eind negentiende eeuw tot nu. Wat opviel was zijn enorme kennis van de filmhistorie. Hij gebruikte duizenden films die hij zelf zag om goed gevonden dwarsverbanden te laten zien. Hetzelfde doet hij met A Story of Children and Film. De documentaire mag dan misschien minder relevant overkomen dan zijn meesterstuk van twee jaar geleden, maar Cousins weet evengoed weer verwondering op te roepen voor het filmmedium.
Zoals de titel al aangeeft, behandelt Cousins hier hoe kinderen in de loop van de geschiedenis in film zijn geportretteerd. Hij richt zich op verschillende universele eigenschappen van kinderen, die een voor een in films van over de hele wereld zijn terug te vinden. Er zijn tal van klassiekers te bedenken die hij niet noemt, terwijl hij, zoals we dat van hem gewend zijn, ook weer films aandraagt die waarschijnlijk niet veel mensen zullen kennen. Wat dat betreft heeft Cousins er goed aan gedaan om in zijn titel al duidelijk te maken dat dit slechts een verhaal is, in tegenstelling tot zijn vele malen grotere project van twee jaar geleden.
Cousins gebruikt hier een zelfgemaakte homevideo van zijn spelende nichtje en neefje om zijn publiek typisch kinderlijk gedrag voor te schotelen, waarop hij allerlei fragmenten uit de filmgeschiedenis aanhaalt waarin dezelfde emoties te zien zijn. Enigszins narcistisch komt die aanpak wel over, zeker wanneer Cousins ervoor kiest om ook een van zijn eigen documentaires als bronmateriaal te gebruiken. Maar dankzij zijn kenmerkende scherpe observaties en eloquente analyses stoort dat al snel niet meer.
Wat het sterke is aan deze documentaire, net als The Story of Film, is de aanstekelijke geestdrift waarmee Cousins zijn filmkennis etaleert. De filmmaker trekt wederom een groot register aan (minder bekende) werken open en laat rake parallellen zien tussen films die op het eerste oog weinig met elkaar te maken lijken te hebben. Hij opent zo nieuwe deuren voor de kijker.
A Story of Children and Film is wederom een documentaire die met name voor cinefielen een genot zal zijn. Doordat zij vanwege het commentaar bekende filmfragmenten op een nieuwe manier kunnen bekijken, en doordat ze dankzij de onbekendere werken waar de maker mee komt, ook aangezet worden om de filmwereld zelf verder te ontdekken. Dat er nog genoeg te vinden valt, heeft Cousins dubbel en dwars bewezen.
