'Viver Mal': succesvolle mensen creëren hun eigen leed
Recensie

'Viver Mal': succesvolle mensen creëren hun eigen leed (2023)

Het ideale leven is niet altijd ideaal. Slotdeel van intrigerend tweeluik biedt stof tot nadenken.

in Recensies
Leestijd: 2 min 3 sec
Regie: João Canijo | Scenario: João Canijo | Cast: Nuno Lopes (Jaime), Filipa Areosa (Camila), Rafael Morais (Alex), Carolina Amaral (Alice), Leonor Vasconcelos (Julia), e.a. | Speelduur: 124 minuten | Jaar: 2023

In Mal Viver was te zien hoe een ongelukkig bestaan leidt tot depressie, spanningen binnen de familie en talloos ander leed. Tijdens al het drama waren glimpsen te zien van het leven van de hotelgasten, die ogenschijnlijk een droomleven leidden. Onder hen een succesvol influencer, een opkomend actrice en de aanstaande bruid van een rijke man. Toch is de vraag of hun leven écht beter is dan dat van de hoteleigenaren.

De structuur van Viver Mal is nét even anders dan die van Mal Viver. Deel een focuste op één familie en vertelde een lineair verhaal, dit tweede deel is duidelijker een anthologie; een verhaal bestaande uit losse verhalen met een (in)directe connectie. Wie de films direct achter elkaar kijkt zal even moeten wennen aan deze nieuwe structuur, maar de films vullen elkaar geweldig aan.

Deze andere kant van het verhaal biedt méér dan extra context voor de eerste film; het opent een heel nieuwe wereld aan ervaringen. Niets is wat het lijkt, en hoewel de levens van de hotelgasten er compleet anders uitzien dan dat van de hoteleigenaren, zijn er sterke parallellen te trekken tussen de verschillende families.

Affaires, manipulatieve moeders en existentiële twijfels lijken universeel te zijn, ongeacht iemands afkomst. Al het drama uit Mal Viver keert terug in een nieuw jasje. Deze hercontextualisering van gebeurtenissen voelt daardoor fris aan, en biedt een hoop vermakelijke uitdaging voor de nadenkende kijker.

Toch is niet ieder verhaal even sterk en de kwaliteit van het acteerwerk verschilt enorm. Het varieert van ijzersterke performances tot een zwakke verbeelding van wat een personage behoort te zijn. Vooral bij de jongere actrices in het laatste verhaal is er soms een gebrek aan overtuigingskracht. Dat valt extra op door de uitmuntende prestaties van de oudere acteurs en de acteurs uit de eerste film.

Het gras is altijd groener bij de buren, maar je weet welke adders eronder zitten. Wat is erger: een slecht leven of slecht leven? Is een botte maar eerlijke moeder beter dan een manipulatieve en narcistische moeder? Zijn nuances relevant bij affaires? Is bestaanszekerheid belangrijker dan familie? Alles wat beter lijkt in andermans leven komt met een ongewenste bijwerking. Wat zwaarder weegt staat open voor interpretatie, en dit uitdagende en intrigerende tweeluik spoort aan om over dergelijke vragen na te denken.